بنابر اعلام گزارش UNODC، حدود یک‌سوم قربانیان قاچاق انسان را کودکان تشکیل می‌دهند

بنا بر گزارشی که روز 21 دسامبر سال 2016 میلادی توسط دفتر مقابله با جرم و مواد مخدر سازمان ملل متحد منتشر گردید، کودکان حدود یک سوم قربانیان قاچاق انسان در دنیا را تشکیل می‌دهند. افزون بر این، زنان و دختران، 71 درصد از قربانیان قاچاق انسان هستند.

ملاحظات

1. یوری فدوتوف، مدیر اجرایی UNODC در زمان ارائه‌ی این گزارش این چنین بیان کرد: « قاچاق با هدف بهره‌کشی جنسی و کار اجباری، هم‌چنان بارزترین انواع قاچاق انسان محسوب می‌شود؛ از دیگر اشکال قاچاق انسان می‌توان به قاچاق به منظور تکدی‌گری و ازدواج اجباری و ساختگی، کلاهبرداری و تولید هرزه‌نگاری و محصولات مستهجن اشاره‌کرد».
2. بر طبق اين گزارش، زنان و دختران اغلب به‌منظور ازدواج و بردگی جنسی قاچاق می‌شوند، حال آن‌که مردان و پسران عموماً برای کار اجباری در بخش معادن، بندرگاه‌ها و سربازخانه‌ها مورد بهره‌کشی قرار می‌گیرند. گفتنی است در حالی که به‌طور متوسط 28 درصد از قربانیان قاچاق در دنیا کودکان هستند، این آمار در مناطقی نظیر آفریقای زیرصحرا و آمریکای مرکزی و کارائیب به‌ترتیب به 62 و 64 درصد می‌رسد.
3. فدوتوف همچنین از پیوند میان قاچاق انسان و گروه‌های مسلح به‌ویژه در مناطق تحت عملیات‌شان سخن به‌میان آورد. در همین رابطه، نادیا موراد، سفیر مهر سازمان ملل در امور شأن بازماندگان قاچاق انسان، که خود مدتی به بردگی تروریست‌های داعشی درآمده، توضیحات تکان‌دهنده‌ای از شرایط هزاران زن ایزدی در چنگال داعش در کشور عراق ارائه داد.
4. مدیر اجرایی UNODC اعلام کرد، افرادی که از چنگال جنگ و تعقیب قانونی در گریز هستند بیشتر در معرض قاچاقچیان انسان‌اند؛ چرا که چنین شرایط ویژه‌‌ای سبب می شود این افراد تصمیماتی خطرناکی در مورد مهاجرت اتخاذ کنند. به عنوان مثال می‌توان به نقش چنین شرایطی در افزایش چشمگیر قربانیان سوری قاچاق انسان پس از آغاز منازعات و درگیری‌ها در این کشور اشاره کرد.
5. فدوتوف افزود، در یکصد و پنجاه‌وهشت کشور، یا 88 درصد از کشورهای جهان، قاچاق انسان جرم‌انگاری شده‌است. این آمار موفقیت چشم‌گیری را در دهه‌ی اخیر نشان می‌دهد، چرا که در سال 2003 میلادی، تنها 18 درصد از کشورها چنین قوانینی را در راستای پروتکل پالرمو (پیشگیری، توقف و مجازات قاچاق انسان) در مجموعه قوانین خود درنظر گرفته‌بودند.
6. فدوتوف هم‌چنین تأکید کرد به منظور شناسایی و کمک به قربانیان قاچاق علاوه بر اختصاص منابع بیشتر، می‌بایست واکنش‌های کیفری به منظور شناسایی، بررسی و تعقیب موارد مرتبط را نیز بهبود بخشید.

نظریه

عواملی که در طول فرایند مهاجرت، سبب افزایش احتمال در معرض قاچاق انسان قرار گرفتن می‌شود عبارتند از حضور جرائم سازمان‌یافته‌ی فراملی در کشور مبدأ، و شرایط اجتماعی-اقتصادی افراد در معرض قاچاق از جمله فقر، نبود آزادی‌های اجتماعی و شرایط ادامه‌ی تحصیل به‌ویژه برای دختران در کشورهای فقیر به‌ویژه کشورهای آفریقای زیرصحرا و شرق آسیا. با این وجود که در اکثر کشورهای جهان قوانینی در حوزه‌ی جرم‌انگاری قاچاق انسان وضع گردیده‌است، به‌نظر می‌رسد، قربانیان کمافی‌السابق از حمایت‌ها و خدمات دولتی در این کشورها محروم هستند. تعداد تعقیب‌ها و پرونده‌های بسیار اندک قضایی مهر تأییدی بر چنین فرضیه‌ای است.