فرهنگ تئاتر شهر زیر پای هموسکشوال‌ها و کاسبان مواد

مطالبه گری این روز‌های خیلی از هنرمندان و دوستداران هنر در مجموعۀ تئاتر شهر و خیابان‌های اطراف آن، این است که محله، بیشتر از این که پاتوق اهالی هنر باشد مکانی شده برای فروش مواد مخدر و حضور اراذل و اوباش که عرصه را برای حضور آن‌ها تنگ کرده‌اند.

محمد محمدی
سرويس فرهنگ و هنر جوان آنلاين: اسم چهارراه ولیعصر (عج) و خیابان‌های اطراف آن که به میان می‌آید ناخوداگاه با مجموعۀ تئاتر شهر، تالار وحدت، سالن‌های تئاتر، گالری‌ها و کافه‌ها پیوند می‌خورد. محدوده‌ای که از سال‌ها قبل محل گذر تئاتری ها، دانشجو‌ها و دوستداران و علاقه‌مندان هنر بوده و هست و کمتر هنرمندی است که خاطره‌ای از آن نداشته باشد.

این محدوده که در کنار اجرای تئاتر، کنسرت و برگزاری نمایشگاه‌های هنر‌های تجسمی؛ پاتوقی است برای نشستن در محدودۀ تئاتر شهر، پارک دانشجو و کافه گردی در خیابان‌های اطراف آن این روز‌ها پر شده از افرادی که نه تنها هیچ سنخیتی با این محله ندارند بلکه با ایجاد مشکلاتی عرصه را بر حضور هنرمندان تنگ کرده‌اند به طوریکه خیلی از آن‌ها عطای حضور در آن جا را به لقایش بخشیدند و جای دیگری را برای پاتوق انتخاب کردند. به سراغ جمعی از هنرمندانی تئاتری که در مجموعۀ تئاتر شهر رفت و آمد دارند، رفتم تا نظرات آن‌ها را در این خصوص جویا شویم.

خواب غفلت مدیران و تاختن اراذل در تئاتر شهر

به واقع مطالبه گری این روز‌های خیلی از هنرمندان و دوستداران هنر در مجموعۀ تئاتر شهر و خیابان‌های اطراف آن، این است که محله، بیشتر از این که پاتوق اهالی هنر باشد مکانی شده برای فروش مواد مخدر و حضور اراذل و اوباش که عرصه را برای حضور آن‌ها تنگ کرده‌اند. برخورد‌های مقطعی و یا بی اعتنایی به درخواست‌های مردم در تماس با ۱۳۷ (سامانه مدیریت شهری) و یا ۱۹۷ (سامانه نظارت همگانی ناجا) نسبت به معضلات اجتماعی از جمله مواردی است که نیازمند توجه جدی را می‌طلبد و هنرمندان انتظار دارند تا با برخورد‌های محکم و غیر قابل اغماض، مکان امنی را برای حضور آن‌ها فراهم کنند.

برنامه ریزی مدیران فرهنگی و هنری برای احداث مکانی جهت پاتوق هنرمندان و تدارک برنامه‌های متنوع و بازارچه‌های فروش محصولات هنری که کمکی است به حرکت چرخۀ اقتصاد هنر، می‌تواند روز‌های خوبی را به هنرمندان نوید دهد و دغدغه آن‌ها را در گذران اوقات تفریح خود حل کند.

فرهنگ تئاتر شهر زیر پای هموسکشوال‌ها و کاسبان مواد

نیلوفر از اختصاص شدن تالار وحدت و بازگشایی آن فقط برای برنامه‌های مشخصی، چون کنسرت و تئاتر گلایه کرد و گفت: نمی‌دانم چرا مجموعه‌ای که برای حضور هنرمندان و اهالی هنر طراحی شده است باید فقط در مناسبت‌های خاص میزبان مردم باشد و چرا نباید در طول سال و با برگزار نمایشگاه، تئاتر و موسیقی از هنرمندان و مردم استقبال کند. چطور می‌شود مسئولان از کمبود و یا نبود سالن‌های تئاتر و موسیقی ابراز ناراحتی می‌کنند، اما نسبت به مجموعه‌ای، چون تالار وحدت که در طول سال اغلب با تعطیلی روبرو، است غافل هستند و آن را در اختیار گروه‌ها قرار نمی‌دهند.

وی ادامه داد: احداث غرفه‌های صنایع دستی و فروش آثار فرهنگی و هنری استان‌ها و اختصاص غرفه‌هایی به هنرمندان تجسمی که موقعیت کمتری برای برپایی نمایشگاه‌های خود در گالری‌ها دارند، می‌تواند اقتصاد هنر را به جریان بیاندازد و شاهد رفت و آمد هر چه بیشتر مردم و آشتی آن‌ها با جریان هنری باشیم.

وی روبرو شدن با هموسکشوال‌ها و فروشندگان مواد مخدر را یکی از بزرگترین مشکلات این منطقه دانست که باید مدیران شهری فکری به حال آن کنند و خاطر نشان ساخت: کافی است تا چند دقیقه‌ای را در نیمکت‌های پارک دانشجو و محوطه تئاتر شهر بشینید و در این مدت با انواع فحش‌های رکیک و اصطلاحات بی ادبانه‌ای روبرو شوید که در شأن محیط فرهنگی، چون این جا نیست. حتی مورد دیگری که از آن غافل شده است ساختار معماری محوطه تئاتر شهر است که می‌توان از آن برای نمایشگاه‌های مختلفی استفاده کرد، ولی آنطور که باید مورد توجه مسئولان نبود و از آن بهره برداری نشده است.