نقش نیروهای خارجی در تأمین امنیت افغانستان
نیروهای بین المللی کمک به امنیت (آیساف) براساس فصل هفتم منشور ملل متحد، مأموریت تأمین صلح را در افغانستان به عهده گرفته اند. این نیروها تحت صلاحیت شورای امنیت ملل متحد به افغانستان اعزام شده اند. تا پیش از ۲۰۰۳ هر کشوری بصورت دوره ای فرماندهی این نیروها را بر عهده داشت اما در آگوست ۲۰۰۳، ناتو براساس درخواست سازمان ملل و دولت افغانستان فرماندهی آیساف را به عهده گرفت. نیروهای آیساف تا ۶ ژوئن ۲۰۱۱ تقریبا شامل ۱۳۲،۴۵۷ نفر از ۴۸ کشور می گردید که در شش سلسله فرماندهی منطقه ای در مقر عمومی آیساف در کابل مستقر بودند. بین آگوست ۲۰۰۳ تا دسامبر ۲۰۱۴ ناتو رهبری آیساف را بر عهده داشت. در ۳۱ دسامبر ۲۰۱۴ آیساف پایان یافت اما این به معنای خروج ناتو از افغانستان نبود و حضور ناتودر قالب جدیدی همچون تأکید بر توانایی های غیررزمی، آموزش و توسعه نیروهای امنیتی و دفاع ملی افغانستان تعریف شد. لذا در تاریخ ۱ ژانویه ۲۰۱۵، حوزه عملکرد ناتو به تصمیم جدید تعلیمات، کمک، مشورتتحول یافت و نیروهای امنیت و دفاع ملی افغانستان، مسئولیت حفظ امنیت در افغانستان را پذیرفتند. در نشست آنها در تابستان ۲۰۱۶ در ورشو، ناتو موافقت خود را به تمدید قطعنامه مزبور فراتر از ۲۰۱۶ اعلام کرد.
باید گفت ناتو زمانی را برای پایان مأموریت تنظیم نکرده است. در این رابطه دبیرکل ناتو گفته است که این مأموریت برپایه شرایط تنظیم شده نه زمان. او گفت: « ما تا زمانی که ضروری است در آنجا [افغانستان] می مانیم؛ البته این یک مأموریت بی پایان نیست».
ناتو تعهد خود به تعلیمات، کمک، مشورت را بار دیگر در نشست بروکسل در جولای ۲۰۱۸ اعلام کرد. درواقع ناتو به تصمیم غیررزمیِ پایدار تعلیمات، کمک، مشورت متعهد شد. البته تا زمانی که شرایط، تغییر در مأموریت را ایجاب نکند. همچنین شورای امنیت نیز در قطعنامه ۲۱۸۹ در ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۴ از این تصمیم حمایت نمود. همچنین شمار نظامیان به کار گمارده شده در برنامه تعلیم،کمک و مشورت مستمرا افزایش یافته و در حال حاضر بالغ بر ۱۶۲۲۹ نظامی از ۳۹ کشور جهان است. ایالات متحده تاکنون بزرگترین مشارکت کننده (با ۸۴۷۵ نفر) بوده است؛ پس از آن آلمان (با ۱۳۰۰ نفر)، ایتالیا (با ۸۹۵ نفر) و گرجستان (با ۸۷۰ نفر) قرار گرفته اند.
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «کادراس» بلامانع است
