پاکستان

پاکستان با نام رسمی «جمهوری اسلامی پاکستان» کشوری در جنوب غربی آسیا است و پایتخت آن اسلام‌آباد نام دارد. این کشور در جنوب مرز آبی هزار کیلومتری با دریای عمان دارد و از غرب با ایران، از شمال با افغانستان، از شرق با هندوستان، و از شمال شرق با جمهوری خلق چین هم‌مرز است. ناحیه کشمیر مورد ادعای هندوستان و پاکستان است. هر دو کشور هند و پاکستان به طور جداگانه بخش‌هایی از این منطقه را اداره می‌کنند و این مناطق توسط خط کنترل از هم جدا شده‌اند.

پاکستان بر اساس برآورد سال ۲۰۱۲ با بیش از ۱۸۰ میلیون نفر جمعیت ششمین کشور پرجمعیت دنیاست. نوع حکومت این کشور جمهوری پارلمانی فدرال است و از ۴ ایالت و چهار قلمرو فدرالی تشکیل می‌شود. پاکستان هم از نظر زبانی و قومی و هم از نظر جغرافیایی کشور متنوع است. اردو و انگلیسی زبان‌های رسمی این کشور، اسلام آباد پایتخت و کراچی بزرگترین شهر پاکستان است.

نگاهی کلی

پاکستان به عنوان یک کشور منبع و محل ترانزیت افیون های غیر قانونی می باشد. قاچاق مواد مخدر از طریق بنادر کشور، مسیرهای ریلی و در امتداد 1500 مایل مرز قابل نفوذ با افغانستان رخ می دهد. مرزهای پاکستان با هند و ایران نیز توسط قاچاقچیان مورد استفاده و بهره برداری قرار گرفته است. در سال 2012 واحد های اجرای قانون پاکستان موفقیت متوسطی در مقابله با ورود محموله های مواد مخدر توسط کشتی ها کسب کرده اند، اما بودجه کافی دریافت نکرده اند و بویژه در استان های دور بلوچستان و مناطق قبیله ای فدرال (FATA  )که مناطق اصلی و عمده تولید تریاک افغانستان را به هم متصل می کند. توافق نامه های تجارت منطقه ای که در سال های اخیر امضاء شده سهم بسزایی در ترافیک سنگین در تقاطع های رسمی مرزی و نقاط گمرکی دارند که شناسائی و کشف قاچاق را مشکل می سازد. مقامات همچنین با چالش هائی نظیر جرائم سازمان یافته، خشونت سیاسی و فعالیت های تروریستی و شبه نظامی روبرو هستند.

مشکل اعتیاد به مواد مخدر در داخل کشور همچنان به قوت خود باقیست. اگرچه آمار رسمی جدید در دسترس نیستند، اما حشیش به طور گسترده ای رشد یافته و آزادانه در دسترس عموم قرار دارد. دفتر مقابله با جرم و مواد مخدر سازمان ملل متحد در سال 2010 برآورد کرد که سالانه حداقل 20 متریک تن هروئین افغانستان در داخل پاکستان به مصرف می رسد. اعتقاد بر این است که تقاضا برای محرک های از نوع آمفتامین رو به افزایش است.

روندها

در سال 2012 پاکستان هم چنان به عنوان مهمترین کشور ترانزیت هروئین در جهان باقی ماند و دفتر مقابله با جرم و مواد مخدر سازمان ملل متحد برآورد می کند که 40 درصد  از عرضه جهانی این کشور را در مسیر چین، کشورهای حوزه خلیج فارس، آفریقا و اروپا می پیماید. کشفیات صورت گرفته در سال های اخیر نشان می دهد که قاچاقچیان مواد شیمیایی پیش ساز را از پاکستان به پالایشگاه های مخفی ( عمدتا در افغانستان ) بمنظور تولید هروئین از تریاک منتقل می کنند.

UNODC برآورد می کند که در سال 2011 تولید بالقوه تریاک خشک پاکستان تقریبا 9 متریک تن بود که کاهشی نسبت به مقدار برآورد شده آن در سال 2010 یعنی 40 متریک تن نشان می داد. در سال 2011 با توجه به آخرین آمار موجود از UNODC ، ANF 1053 هکتار از 1415 هکتار سطح زیر کشت خشخاش در کشور را ریشه کنی کرد. تعیین مقدار کل کشت شده در پاکستان به دلیل ناامنی موجود در مناطق قبیله ای فدرال که از دسترسی تیم های بررسی به این مناطق جلوگیری می کند، مشکل است. رهبری ANF بر نیاز به توسعه جایگزین و معیشت جایگزین برای کشاورزان تاکید می کند. پاکستان برای انجام چنین تلاش هایی به شدت به کمک خارجی وابسته است.

بنا بر گزارش UNODC بین 160 تا 200 تن از هروئین افغانستان در سال 2011 به پاکستان قاچاق شد که این امر پاکستان را به برجسته ترین کشور ترانزیتی مواد مخدر در جهان تبدیل کرد. ANF گزارش می کند که 3/7 تن هروئین در سال 2011 کشف شد، که نسبت به مقدار ضبط شده 3/5 تن در سال 2010 افزایش نشان می دهد. UNODC مقدار کل کشفیات بالاتری را گزارش کرده است با این حال برآورد می کند که مقامات 12 تن هروئین در سال 2011 کشف و ضبط کردند، که افزایش قابل توجهی از 9/1 تا 4 تن که بین سال های 2004 و 2010 ضبط شده بود، نشان می دهد. بنا بر اظهارات ANF مقابله با ورود تریاک خام و مورفین به ترتیب 16 و 586 درصد نسبت به سطوح سال 2010  افزایش یافته است. کشفیات حشیش و استیک انیدرید به ترتیب در حدود 4 و 92 درصد کاهش یافته است. ANF انجمن اجرای قانون پاکستان را با سپاه مرزی بلوچستان، گمرک، پلیس پنجاب و پلیس KPK ، در کشف تمامی انواع مواد مخدر و ضبط مقادیر با حجم بالای این مواد، رهبری می کند.

سیاست ها و برنامه ها

حدود 500000 نفر معتاد به مواد مخدر و بیش از 5 میلیون نفر مصرف کننده همیشگی مواد در پاکستان وجود دارد، اگرچه هیچ آمار جامعی از سال 2006 تا کنون انجام نشده است. UNODC برآورد کرده است که در سال 2011 ، حدود 20 تا 40 تن هروئین در بازارهای داخلی پاکستان باقی مانده، که نشان می دهد میزان مصرف سرانه دو برابر شده است. در حالی که مصرف حشیش همیشه بالا بوده است، UNODC معتقد است که مصرف ATS ها (محرک های نوع آمفتامین) در حال رشد است، بخصوص در میان زنان شهری که وابستگی شیمیایی آنها به قرص های موجود در داروخانه ها و در دسترس رو به افزایش است. قوانین داروهای نسخه ای پاکستان معمولا توسط همه داروخانه ها و بیشتر داروخانه های معتبر نادیده گرفته می شود. در سال 2012، لایحه تنظیم مقررات سازمان مبارزه با مواد مخدر، ایجاد اولین نهاد نظارتی کشور که بر ساخت و تجارت کالاهای درمانی نظارت می کند، به عنوان قانون امضا شد.

بحران اقتصادی پاکستان مانع از آن است که پاسخ شدیدی به افزایش تقاضا برای مواد مخدر داده شود. در سال 2011، متعهد به پرداخت 75000 دلار برای اجرای بررسی جامع مصرف کنندگان مواد مخدر که توسط UNODC طراحی شده ، شده است. هنگامی که این تحقیق در سال 2013 کامل شود، میزان مصرف مواد مخدر و ارجحیت مصرف کنندگان خانگی و خیابانی را در سرتاسر کشور نشان خواهد داد. نتایج باید به دولت پاکستان و کمک کنندگان بین المللی در توزیع موثر منابع محدود بمنظور آموزش عموم مردم درباره خطرات ناشی از اعتیاد به مواد مخدر، پیشگیری از سوء مصرف مواد نیروی مبارزه با مواد مخدر کمک کند، و در سال 2011 ، اداره منابع 439 کمپین توسعه ای کم بودجه از جمله سخنرانی های دانشگاهی، رژه های پیاده روی و مسابقات ورزشی را سازماندهی کرد. چندین سازمان غیردولتی برجسته برنامه های مشابهی را هماهنگ کرده است.

در سال 2012، ظرفیت پاکستان برای درمان مواد مخدر با داشتن تنها 73 امکانات درمانی فعال در سرتاسر کشور، که اکثر آنها هم توسط سازمان های غیردولتی اداره می شوند، برای برآورده کردن تقاضای موجود کافی نبوده است

سیاست های منطقه ای و بین المللی

مبارزه با مواد مخدر حوزه ایست که در آن ایالات متحده-پاکستان همکاری مثبتی دارند. با این حال محدودیت و تاخیر در ویزا برای طرف پاکستانی توسط پرسنل ایالات متحده ، برنامه های دو جانبه مبارزه با مواد مخدر را محدود می کند. آژانس های چندگانه ایالات متحده با دولت پاکستان برای رسیدگی به مسائل مربوط به مواد مخدر همکاری می کنند.

ایالات متحده آمریکا برای انواع تلاش های مبارزه با مواد مخدر بودجه فراهم می کند.این تلاش ها شامل ساخت جاده ها و پروژه های توسعه جایگزین برای ترویج رشد محصولات کشاورزی قانونی بویژه در مناطق غیر قابل دسترس، حمایت از آموزش نیروی مبارزه با مواد مخدر (ANF)، مقابله با ورود مواد، و فعالیت های ریشه کنی، و کاهش تقاضا و برنامه های توانبخشی می باشد. هم چنین ایالات متحده تجهیزاتی برای نیروی مبارزه با مواد مخدر پاکستان، گارد ساحلی و آژانس امنیت دریایی فراهم میکند. سازمان های اجرای قانون ایالات متحده کمک های عملیاتی موثری به واحد تحقیق ویژه نیروی مبارزه با مواد مخدر، و مشاوره و آموزش گمرک پاکستان ارائه می دهد. سازمان های ایالات متحده و واحدهای اجرای قانون پاکستانی بمنظور ارائه این پشتیبانی، افزایش ظرفیت پاکستان برای انجام کشفیات موادمخدر، دستگیری ها، و محکومیت ها و درمان مواد مخدر با هم هماهنگ می شوند.

ایالات متحده اقداماتی برای کمک به پاکستان در راستای مختل کردن تجارت مواد مخدر انجام می دهد. تلاش برای افزایش توانایی پاکستان برای مقابله با ورود قاچاق و از بین بردن حلقه های جرم و جنایت از جمله این اقدامات است. برای این منظور، ایالات متحده به سازمان های اجرای قانون پاکستانی بمنظور توسعه ظرفیتشان برای انجام عملیات تحقیقاتی پیچیده، کمک خواهد کرد. در درجه اول ایالات متحده هم چنین با انجام این کمک از طریق واحدهای ویژه مورد تائید از جمله واحد تحقیق ویژه نیروی مبارزه با مواد مخدر، هدف کمک به پاکستان بمنظور ترویج مدلی عاری از فساد برای اجرای قانون ، دنبال می کند.

هم چنین ایالات متحده در نظر دارد از تلاش های پاکستان در درمان اعتیاد به مواد مخدر حمایت کند، بخصوص با آموزش متخصصان درمان بیشتری در حالیکه بطور همزمان تسهیلات درمانی هم برای مردان و هم زنان را بطور گسترده در سرتاسر کشور فراهم می کند. ایالات متحده ممکن است با بخش سرگرمی پاکستان بمنظور طراحی و توزیع پیام های آگاه کننده در زمینه مبارزه با مواد مخدر از طریق رادیو، تلویزیون و فیلم همکاری کند. بهبود درک عمومی از اجرای قانون در پاکستان هدف مضاعفی برای ایالات متحده خواهد بود.