پویش جنگ علیه مواد مخدر منجر به کمیابی متادون در تانزانیا شده‌است
دولت تانزانیا اخیرا تصدیق کرده‌است که رویکرد تحمل صفر و شدت‌عمل در رویارویی با معضل موادمخدر غیرقانونی به‌‌طور جدی وضعیت تقاضا و دسترسی به متادون، داروی مورد استفاده برای بازپروری معتادان به مواد، را به وخامت کشانده‌است. اومی موالیمو[1] وزیر بهداشت، توسعه‌ی جامعه، جنسیت، سالمندان و کودکان کشور تانزانیا، در مصاحبه‌ایی که در تاریخ 20 فوریه سال جاری میلادی با دیلی نیوز در دارالسلام صورت گرفت اعلام‌کرد محدودیت‌ها در واردات دارو به کشور اوضاع توزیع دارو برای بیماران جدید را در بیمارستان‌ها به‌شدت سخت و طاقت‌فرسا کرده است.
ملاحظات:
- خانم موالیمو، از سفارش متادون از محل منابع شهر زنگ‌بار برای بیمارستان‌های ملی و منطقه‌ای در دارالسلام در شرایط سخت و دشوار خبرداد. او افزود از آن‌جایی که مصرف پیوسته متادون خود منجر به وابستگی و گاهی سوء مصرف می‌شود توزیع این ماده به‌شدت تحت نظارت و کنترل است. بیمارستان‌هایی که برای درمان معتادان این ماده را تجویز می‌‌کنند، در بدو امر می‌بایست سفارش خود را به واحد مربوطه اعلام کنند. سپس واحد ذیربط اقدام به اخذ تأییدیه سازمان غذا و داروی تانزانیا خواهد کرد.
- وزیر بهداشت همچنین از تلاش‌ها و برنامه‌ها برای افزایش عرضه‌ی این دارو در مناطق شمالی کشور تانزیانیا از جمله تانگا، کلیمانجارو، مبیا، موانزا و دیگر نواحی که دسترسی آن‌ها به شدت محدود است خبر داد. قطعاً تلاش برای پاکسازی معتادان منجر به افزایش تقاضای متادون خواهد‌شد، که دولت باید تدابیر لازم را در این زمینه بیاندیشد.
- شایان ذکر است در هفته‌های گذشته دو نفر از معتادین در حال ترک به دلیل نبود دسترسی به داروهای نگهدارنده در شهر موانزا جان خود را از دست‌داده‌اند. کمیسیونر ستاد اعمال قانون و کنترل مواد مخدر، رودگرز سیانگا نیز این خبر را تأیید کرد و افزود این‌گونه مرگ‌ها عمدتاً به دلیل ترک یک‌باره و دفعی رخ می‌دهد. سیانگا رویکرد اصلی کشورش را در برابر تهدید مواد مخدر تمرکز بر سه جنبه‌ی قطع عرضه و تقاضا در کنار کاهش آسیب افرادی که پیشتر گرفتار باتلاق اعتیاد شده‌اند. متمرکز کرده است
- برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که برخی معتادین با مراجعه به دفاتر پلیس در سراسر این کشور تمایل خود را جهت همکاری با ضابطان قانون برای دستگیری فروشندگان خیابانی مواد مخدر اعلام کردند؛ این امر نشان از خواست جامعه‌ی معتادین برای ریشه‌کن کردن معضل اعتیاد در این کشور است.
نظریه:
با وجود نظارت و رصد نهادی بین‌المللی هم‌چون هیئت بین‌المللی کنترل موادمخدر(INCB ) بر دسترسی برابر، متوازن و عادلانه‌ی همه‌ی کشورها به داروهای مسکن اوپیوئیدی و همچنین داروهای نگهدارنده، به نظر می‌رسد برخی کشورهای ضعیف که از فقر اقتصادی و فرهنگی رنج می‌برند، به‌ویژه کشورهای فقیر خرده‌منطقه‌ی شرق و غرب آفریقا در سایه‌ی سیاست‌های منع‌گرایانه‌ی بین‌المللی، در زمینه‌ی دسترسی به این داروها مورد مظلومیت واقع‌شده‌اند و نسبت به متوسط جمعیت‌‌شان سهمی عادلانه از این دسترسی‌ها نمی‌برند. از سویی دیگر، حاکمیت ضعیف و نظام اعمال قانون فاسد منجر به کج‌روی و انحراف واردات محموله‌های قانونی و مشروع و فروش غیرقانونی آن توسط برخی مقامات سیاسی و اعمال قانون در بازارهای سیاه و زیرزمینی می‌گردد.
فلسفه مداخلات درمانی توسط دولت‌ها بهبود سلامت جامعه است. در صورتی‌که این مداخلات باعث عدم دسترسی قانونی به داروهای مخدر جهت تسکین آلام معتادان گردد، این شائبه وجود دارد که تغییر الگوی مصرف در جامعه رخ دهد و معتادان به جهت عدم دسترسی به مواد قانونی جایگزین، به مواد پرخطر روی بیاورند .
[1] Ummy Mwalimu
