پیشگیری از اعتیاد و جرایم در چارچوب گرانیگاه‌های عقلی و نقلی
اعتیاد و قاچاق سازمان‌یافته مواد مخدر یکی از بزرگ‌ترین معضلات جوامع امروز بشری به‌حساب می‌آید. مبارزه موثر با این پدیده در هر کشور، منطقه و حتی شهر از یکسو تحت تأثیر الگوهای سراسری، منطقه‌ای و جهانی است و از سوی دیگر از مقتضیات بومی و مختص به هر کشور و منطقه پیروی می‌کند که نسبت به دیگر مناطق تفاوت دارد؛ این منطق راهبردی باعث می‌شود کشورهای مختلف ضمن تلاش برای مبارزه با مواد و اعتیاد براساس الگوهای بومی خود، از یافته‌ها، افزارها و مکانیزم‌های بین‌المللی نیز در این راستا بهره‌مند شوند. یکی از حوزه‌هایی که می‌تواند به عنوان مزیت نسبی کشورهای اسلامی در مبارزه با مواد تلقی شود، فرهنگ و ادبیات دینی این جوامع است. همانطورکه تجربیات دیگر کشورها و نظام‌های بین‌المللی کنترل مواد مخدر برای مهار این پدیده در کشورهای اسلامی مورد استفاده قرار می‌گیرد، توسل به پتانسیل‌های فرهنگ بومی و اسلامی این کشورها نیز نه‌تنها می‌تواند کمک شایانی به مبارزه با اعتیاد و مواد درون این کشورها کند، بلکه آموزه‌های عام و فراگیر اسلامی دارای این ظرفیت هستند که به نظام مقابله جهانی با مواد نیز کمک کنند.
در همین راستا گزارش ویژه پیش‌رو با عنوان «پیشگیری از اعتیاد و جرایم مخدری در چارچوب گرانیگاه‌های عقلی و نقلی» می‌کوشد به ترتیب موضع «نصوص قرآن»، «فقه اسلامی»، «روایات و احادیث متقن»، «عقل بشری» و نهایتاً «اندیشمندان برجسته» را درباره اعتیاد و فعالیت‌های مجرمانه مرتبط با مواد مخدر به بحث و بررسی بگذارد. امروزه حوزه دانش اعتیاد اثرات ویران‌گر و مخرب مصرف مواد بر عقل و جسم فرد مصرف کننده را به روشنی اثبات کرده و متخصصان و اندیشمندان بر این باورند که مهم‌ترین اثر مصرف دائمی انواع مواد بر مغز است؛ از سوی دیگر، نفس مواد در نگرش دینی و مذهبی یک موضوع مستحدثه نیست، زیرا برخی از آنها در روایات ائمه معصومین (ع) و فقهای قدیم آمده است. بنج، مفتر، مخدر و افیون چهار عنوانی است که هم در روایات و هم در کلمات فقها آمده و آثار و احکام شرعی مختلفی بر آن مترتب شده است و روایاتی متقن از رسول اکرم(ص) وجود دارد که مضرات آن را بر جسم و روح انسان یادآوری می‌کند.
بازنشر این مطلب صرفاً با ذکر منبع «کادراس» بلامانع است
