مصرف کنندگان تزریقی مواد مخدر در جهان

بر اساس برآوردها مصرف تزریقی مواد مخدر تقریباً 10 درصد از عفونت‌های اچ آی وی در سراسر جهان و 30 درصد از کل موارد اچ آی وی در خارج از آفریقا را تشکیل می‌دهد^[1] در حالی که در کشورهای واقع در شرق منطقه اروپایی (تقسیم‌بندی سازمان بهداشت جهانی) بیش از 80 درصد کل عفونت‌های اچ آی وی میان تزریق‌کنندگان مواد مخدر رخ می‌دهد.^[2] برآورد می‌شود، احتمال آن که این افراد با اچ آی وی زندگی کنند 22 برابر همین احتمال برای کل جمعیت باشد.

بر اساس برآورد مشترک دفتر مقابله با جرائم و مواد مخدر سازمان ملل متحد، سازمان بهداشت جهانی، برنامه مشترک سازمان ملل متحد برای اچ آی وی/ایدز (UNAIDS) و  بانک جهانی در سال 2018 شیوع جهانی اچ آی وی میان تزریق‌کنندگان مواد مخدر 12.6 درصد بوده است که معادل 1.4 میلیون تزریق‌کننده مواد مخدر است که با اچ آی وی زندگی می‌کنند. این برآورد براساس میزان شیوع اچ آی وی میان تزریق‌کنندگان مواد مخدر است که توسط 121 کشور گزارش شده است و 96 درصد از تعداد برآورد شده جهانی این افراد را پوشش می‌دهد. تزریق‌کنندگان مواد مخدر یک جمعیت کلیدی متاثر از هپاتیت سی هستند. برآوردهای جهانی نشان می‌دهد که در سال 2017، 71 میلیون نفر در سراسر جهان به طور مزمن به هپاتیت سی آلوده شدند و 23 درصد از عفونت‌های جدید هپاتیت سی و یک سوم مرگ و میر‌های مرتبط با این بیماری را نیز می‌توان به تزریق مواد مخدر نسبت داد.^[3] عوارض و مرگ و میر ناشی از هپاتیت سی همچنان در حال افزایش است و عمدتاً نتیجه سیروز، کارسینوم سلول‌های کبدی و مرگ در موارد درمان‌نشده هپاتیت سی است.^[4]

همچنین، بر اساس برآورد مشترک جهانی دفتر مقابله با جرائم و مواد مخدر سازمان ملل متحد، سازمان بهداشت جهانی، برنامه مشترک سازمان ملل متحد برای اچ آی وی/ایدز (UNAIDS) و بانک جهانی، شیوع هپاتیت بی در میان تزریق‌کنندگان مواد مخدر 8.3 درصد است. به بیان دیگر، برآورد می‌شود که 940،000 تزریق‌کننده مواد مخدر در حال زندگی با عفونت فعال هپاتیت بی باشند. این برآورد بر اساس داده‌های 93 کشور است که 71 درصد از کل تزریق‌کنندگان 15 تا 64 ساله مواد مخدر را در سراسر جهان پوشش می‌دهند. پوشش کامل داده‌ها در اروپای شرقی، آسیای جنوبی و آسیای جنوب غربی به دست آمد، در حالی که در آفریقای جنوبی، خاور نزدیک و خاورمیانه، آسیای شرقی و جنوب شرقی، غرب و مرکز آفریقا، آمریکای جنوبی، کارائیب و آمریکای مرکزی، داده‌ها در مورد هپاتیت بی در میان تزریق‌کنندگان مواد مخدر محدودتر بود.

یک بررسی سیستماتیک که در سال 2017 در زمینه پوشش مداخلات برای پیشگیری و مدیریت اچ آی وی و هپاتیت سی در میان تزریق‌کنندگان مواد مخدر انجام شد نشان داد که برنامه‌های تامین سوزن و سرنگ فقط در 52 درصد از کشورهایی که تزریق مواد مخدر در آنها گزارش شده بود در دسترس قرار دارد، در حالی که در دسترس بودن درمان جایگزین با اپیوئید در 48 درصد کشورهای جهان تأیید شده است. علاوه بر این، ارائه برنامه‌های آزمایش اچ آی وی برای تزریق‌کنندگان مواد مخدر تنها در 34 کشور شناسایی شده‌ است.^[5] خدمات آزمایش اچ آی وی علاوه بر فراهم کردن فرصتی برای ارائه پیام‌های پیشگیری و مرتبط کردن بیماران با خدمات مراقبت‌های بهداشتی درمانی و پشتیبانی، نقطه ورودی حیاتی به درمان ضد رتروویروسی[6] و بنابراین مولفه اساسی برنامه‌های پیشگیری از اچ آی وی به حساب می‌آیند. داده‌های جهانی در مورد پوشش درمان ضد رتروویروسی کمیاب است. دسترسی به درمان ضد رترو ویروسی تنوع قابل توجهی دارد اما گزارش می‌شود که این پوشش به طور ثابت کم است و فقط 8 درصد از افراد نیازمند در منطقه اروپایی سازمان بهداشت جهانی درمان ضد رترو ویروسی مؤثر را دریافت می‌کنند و تزریق‌کنندگان مواد مخدر تنها 20 درصد از افراد تحت این درمان را تشکیل می‌دهند.

پی‌نوشت‌ها

^[1] WHO, HIV/AIDS, “People who inject drugs”. Available at www.who.int/hiv/topics/idu/en/.

^[2] WHO, Regional Office for Europe, “People who inject drugs (PWID)”.

^[3] WHO, Access to hepatitis C testing and treatment for people who inject drugs and people in prisons: a global perspective – policy brief (WHO/CDS/HIV/19.6).

^[4] Jeffrey D. Stanaway and others, “The global burden of viral hepatitis from 1990 to 2013: findings from the Global Burden of Disease Study 2013”, Lancet, vol. 388, No. 10049 (September 2016), pp. 1081-1088.

^[5] Sarah Larney and others, “Global, regional, and country-level coverage of interventions to prevent and manage HIV and hepatitis C among people who inject drugs: a systematic review”, Lancet Global Health, vol. 5, No. 12 (December 2017), pp. 1208-1220.

[6] ویروس پسگرد یا رتروویروس یک ویروس آران‌ای است که خود را با استفاده از آنزیم وارونویس در سلول میزبان بازتولید می‌کند تا دی‌ان‌ای خود را از روی ژنوم آران‌ای بسازد. دی‌ان‌ای ساخته شده در ژنوم سلول میزبان یکپارچه می‌شود. از این به بعد ویروس بعنوان بخشی از دی‌ان‌ای میزبان نسخه‌برداری می‌شود.^[۲] از مهم‌ترین رتروویروس‌ها می‌توان به ویروس اچ‌آی‌وی اشاره کرد که باعث ایدز می‌شود.

بازنشر این مطلب صرفاً با ذکر منبع «کادراس» بلامانع است