کافئین و عوارض مصرف بی‌رویه آن

کافئین یک محرک روان گردان است که ترکیب شیمیایی آن از گیاهان گرفته می شود. کافئین اغلب در نوشیدنی های مثل قهوه، چای،  و همچنین نوشیدنی های ملایم و انرژی زا وجود دارد که به صورت پودر یا به شکل قرص هم تولید می شود.

کافئین عموماً برای بهبود هشیاری و افزایش روحیه استفاده می شود. برخی مُسکن های درد حاوی کافئین هستند زیرا این ترکیب به افزایش تأثیر دارو و همچنین جذب سریع تر داروهای مُسکن درد در بدن کمک می کند.

کافئین به طور موقت سطح هوشیاری افراد را افزایش می دهد و به افراد کمک می کند تا همواره هشیار بمانند.

از جمله خطرات آن این است که کافئین ادرارآور است، یعنی مصرف آن ادرار فرد را به همراه دارد.

مصرف آن در زمان نزدیک به خواب، عادت خواب را مختل می کند و مصرف در دوزهای بالاتر می تواند منجر به اضطراب گردد.

کافئین اعتیاد آور است. در اثر مصرف بلند مدت آن، مقاومت و وابستگی به آن افزایش می یابد این امر به کاهش ترکیب های شیمیایی که اثر مُحرک دارند می انجامد. برای غلبه موقت مقاومت بدن به ماده کافئین، می بایست به صورت افزایشی دوزهای بیشتری مصرف شود. هنگامی که مصرف کافئین متوقف می شود، می تواند منجر به “اختلال” فرد گردد مثلاً تحریک پذیری، اضطراب، از دست دادن تمرکز.

مصرف شدید بیش از حد کافئین ممکن است باعث مسمومیت ناشی از آن گردد. این وضعیت مشابه بیش مصرفی ناشی از سایر مُحرک ها است. در موارد افراطی، روان پریشی و مرگ ممکن است اتفاق بیافتد. محققان توصیه می کنند که از کافئین خالص به شکل پودر پرهیز کنند. یک قاشق چای خوری پودر کافئین خالص معادل میزان 28 فنجان کافئین است. کافئین خالص، مُحرک بسیار قوی است که مقدار کم آن نیز منجر به بیش مصرفی ناگهانی می گردد.

کافئین به هیچ وجه ارزش تغذیه ای ندارد و بی مزه است بنابراین نیازی نیست که در غذای شما وجود داشته باشد. حتی برخی از داروها ممکن است حاوی کافئین باشد. این ماده نسبتاً دارای بعضی علائم است. در ابتدا شما ممکن است انرژی بسیاری احساس کنید اما پس از مدتی مصرف بسیار زیاد کافئین، برخی علائم بیماری بروز می گردند. براساس تحقیقات کلینیک “مایو”، برای افراد بزرگسال مصرف 400 میلی گرم کافئین در هر  روز مناسب است. به یاد داشته باشید که اندازه استاندارد یک فنجان قهوه برابر با هشت اونس (مقیاس وزنی برابر 31/1035 گرم) است.

به دلیل این که شما روزانه مقدار معینی کافئین مصرف می کنید، مقاومت بدن شما به آن افزایش می یابد. عوامل دیگر نیز مانند سن، توده بدنی و شرایط عمومی سلامت بدن می تواند مقاومت بدن شما به کافئین را نیز تشخیص دهد. اگر بنا دارید میزان کافئین مصرفی خود را کاهش دهید، بهترین راه کاهش تدریجی مصرف آن است.

از دیگر علائم ترک مصرف کافئین اضطراب، تحریک پذیری و خواب آلودگی می باشد. عوارض مصرف بیش از حد کافئین منجر به گیجی، توهمات و استفراغ می شود.

عوارض و تأثیرات کافئین بر قسمت های مختلف بدن به این شرح است:

در سیستم عصبی مرکزی شامل سر درد، آلزایمر و جنون  و در قسمت گوارش باعث افزایش اسید معده شده و منجر به سوزش معده و ناراحتی آن می شود. در ناحیه دفع ادرار باعث افزایش اوره و ادرار و در گردش خون باعث تپش نامنظم یا سریع قلب می شود. در جذب و متابولیسم کلسیم در استخوان ها اختلال ایجاد می کند و باعث نازک شدن استخوان (پوکی استخوان) می گردد و نیز تضعیف عضلات را به همراه دارد.کافئین بر روی سیستم تولید و مثل اثر می گذارد و رشد جنین را کاهش می دهد.

بر اساس یافته های کلینیک “مایو”، اگر به دنبال بارداری هستید مصرف کافئین شما، می بایست بین 200 تا 300 میلی گرم در هر روز محدود گردد. شواهدی وجود دارد که مصرف زیاد کافئین می تواند در تولید استروژن و متابولیسم مورد نیاز برای بارداری اختلال ایجاد کند.

بازنشر این مطلب صرفاً با ذکر منبع «کادراس» بلامانع است.