کنوانسیون سازمان ملل برای مبارزه با قاچاق مواد و داروهای روانگردان 1988
سومین کنوانسیون مستقل سازمان ملل متحد برای قاچاق مواد و داروهای روانگردان در ماه دسامبر سال 1988 برابر با سال 1367 خورشیدی به تصویب مجمع عمومی این سازمان رسید. مجلس شورای اسلامی از آذرماه همان سال بحث الزام یا عدم الزام به این کنوانسیون را آغاز کرد و سرانجام در سال 1370 این کنوانسیون از تصویب مجلس و شورای نگهبان گذشت:
مقدمه
کنوانسيون سازمان ملل متحد براي مبارزه با قاچاق مواد مخدر و داروهاي روانگردان مصوب کنفرانس مورخ 20 دسامبر 1988 در ششمين جلسه‌عمومي امضاء‌کنندگان اين کنوانسيون:
با نگراني عميق از حجم و روند رو به افزايش توليد، تقاضا و قاچاق غير قانوني مواد مخدر و داروهاي روانگردان که تهديدي جدي براي سلامت و‌سعادت بشريت بشمار مي‌رود و بنيادهاي اقتصادي، فرهنگي و سياسي جامعه را به مخاطره مي‌افکند.
با نگراني عميق از نفوذ دايم‌التزايد قاچاق مواد مخدر و داروهاي روانگردان به گروههاي مختلف اجتماعي و به ويژه به لحاظ استفاده از کودکان در‌بسياري از مناطق جهان در بازار مصرف قاچاق مواد مخدر به منظور توليد، توزيع و تجارت مواد مخدر و داروهاي روانگردان که خطراتي غير قابل‌تقويم را به دنبال دارد.
با درک روابط بين قاچاق مواد مخدر و ساير فعاليتهاي سازمان يافته بزهکارانه که نظام اقتصادي را تضعيف و ثبات، امنيت و حاکميت دولتها را تهديد‌مي‌نمايد.
همچنين با درک اين واقعيت که قاچاق مواد مخدر جرمي بين‌المللي است که ريشه‌کن کردن آن مستلزم توجه فوري و از اولويت درجه يک برخوردار‌مي‌باشد.
با آگاهي از اين که قاچاق مواد مخدر منافع و ثروتهاي کلاني را براي سازمانهاي جنايتکار برون‌مرزي به دنبال داشته و آنها را قادر مي‌سازد تا در ساختار‌دولتها، فعاليتهاي مشروع تجاري و مالي و کليه سطوح جامعه رخنه نمايند.
با تصميم براي محروم نمودن دست‌اندرکاران قاچاق مواد مخدر از عوايد فعاليتهاي بزهکارانه خود و از بين بردن انگيزه اصلي آنها براي مبادرت به چنين‌اقدامات.
با تمايل به ريشه‌کن کردن علل ريشه‌اي مسأله سوء استفاده از مواد مخدر و داروهاي روانگردان، از جمله تقاضاي غير قانوني براي آن گونه مواد و داروها‌و منافع کلان ناشي از قاچاق اين مواد.
با توجه به لزوم اتخاذ تدابيري براي کنترل برخي مواد از قبيل مکمل‌ها، داروهاي شيميايي و حلال‌ها که در توليد مواد مخدر و داروهاي روانگردان‌کاربرد دارند و دسترسي آسان به آنها به افزايش در توليد پنهاني مواد و داروهاي مزبور انجاميده است،
با تصميم براي تقويت همکاريهاي بين‌المللي در ريشه‌کن نمودن قاچاق مواد مخدر از طريق دريا،
با درک اين که مبارزه با قاچاق مواد مخدر مسئوليت جمعي کليه دولتها بوده و نيل به اين هدف اقدام هماهنگ در چارچوب همکاريهاي بين‌المللي را‌مي‌طلبد،
با اذعان به صلاحيت سازمان ملل متحد در زمينه کنترل مواد مخدر و داروهاي روانگردان و با تمايل به يکپارچه شدن کليه اقدامات مؤسسات بين‌المللي‌ذيربط در چارچوب سازمان مزبور.
با تأکيد مجدد بر اصول راهگشاي موجود در معاهدات ناظر به مواد مخدر و داروهاي روانگردان و روش کنترل مذکور در آنها،
با درک ضرورت تقويت و تکميل تدابير پيش‌بيني شده در “کنوانسيون واحد مربوط به مواد مخدر، مصوب 1961” و پروتکل اصلاحي آن مصوب1972 و کنوانسيون مربوط به داروهاي
روانگردان مصوب 1971 به منظور رويارويي با حجم و ابعاد قاچاق مواد مخدر و تبعات وخيم آن،
همچنين با درک اهميت تشديد و افزايش امکانات قانوني مؤثر براي همکاريهاي جهاني در امور کيفري به منظور ريشه‌کن نمودن فعاليتهاي بزهکارانه‌بين‌المللي در زمينه قاچاق
مواد مخدر، با تمايل به انعقاد يک کنوانسيون بين‌المللي جامع، مؤثر و کارا که مبارزه با قاچاق مواد مخدر را هدف مشخص خود قرار داده و به ابعاد گوناگون مشکل،بخصوص آنها
که در معاهدات موجود ناظر به مواد مخدر و داروهاي روانگردان پيش‌بيني نگرديده‌اند، توجه نمايد.
