توضیحات
این گزارش توضیح خواهد داد که ناکارآیی سیاست های مواد مخدر در ایران بیش از آن که به نحوه عمل برنامه ها و یا کیفیت خدمات ارائه شده برای معتادان بازگردد، گویای آشفتگی فزاینده در سیاست گذاری های مواد مخدر است که علت اصلی آن نادیده گرفته شدن استراتژی کاهش مصرف است. این بحران در سه سطح نهادی (تشتت نهادهای سیاستگذار، رقابت نهادهای موازی با متولی ملی مبارزه با اعتیاد یعنی ستاد مبارزه با مواد مخدر)، نرم افزاری (ترکیب گروه های تصمیم گیرنده و غلبه های گفتمانی) و فنی (فقدان سند ملی و استراتژی اعتیاد و سوء مصرف مواد) قابل ترسیم است. دهمین پیوند تعیین بندها و جداولی که در برنامه پنج ساله ششم توسعه، مصوب 14 اسفند 1395، برای حل مسئله اعتیاد و مسائل اجتماعی با آن طرح شده است نمی تواند پاسخگوی مسئله باشد.
