خطرات مصرف ماری جوانا
طی سال های اخیر سوء مصرف ماری‌جوانا با نرخ هشداردهنده‌ای در حال افزایش است. در ایالات متحده، مردم دیدگاهی معمولی و کم خطر از مصرف روزانه ماری جوانا دارند. در حالی که در واقعیت اثرات منفی متعددی با مصرف ماری جوانا به وجود می آید که حتی در رسانه ها یا اخبار برجسته نمی شود و به همین دلیل است که هنوز در طبقه بندی مواد کم خطر قرار دارد.
بسیاری از مردم مخصوصاً در کشورهایی که مصرف ماری جوانا قانونی شده به دلیل قانونی بودن و در دسترس بودن انتخابی ماری جوانا، موضوع اعتیادآور بودن آن نادیده گرفته شده است. ادعای «مصرف پزشکی ماری جوانا» در حالی که واقعاً به عنوان یک ماده مخدر تفریحی مصرف می شود نیز در افزایش مصرف غیرقانونی آن نیز دخیل بوده است. در ۱۰ سال گذشته گروهی از دولت‌های جهان به منظور اصلاح سیاست مخدری خود اقدام به «قانونی سازی» مصرف شخصی و تفننی این برخی اقلام مواد مخدر همچون کانابیس روآورده اند. هزینه های مادی و انسانی بالای سیاست مقابله با عرضه و نیز پاره ای از نقاط اغفال و ناکارآمدی‌های این سیاست از جمله «شکل‌گیری بازار سیاه مواد مخدر»، «شکل‌گیری و تداوم چرخه قاچاق و تروریسم مخدری» و نیز «محدود باقی ماندن تسلط دولت بر فرایند قاچاق، صدور و فروش مواد» به این نقطه رسیده که برخی از دولت‌های جهان ضمن دست کشیدن از جرم انگاری مالکیت و برخورداری از این مواد یا حمل آنها (البته در حدی مشخص و محدود) و یا مصرف شخصی و تفننی آن، اقدام به تعیین نماینده‌های انحصاری تولید و فروش مجاز این مواد کرده اند. گفته می‌شود این امر باعث خواهد شد که مالیات بسته شده بر این مواد به حوزه آموزش‌های عمومی و پیشگیری از اعتیاد سوق پیدا کند و دولت‌ها بتوانند کنترل بیشتری بر فرایند سیاه مواد مخدر داشته باشند.
اما باید دانست، مصرف بلند مدت ماری جوانا به تنهایی می‌تواند پیامدهای منفی بر سلامت انسان در حوزه‌های سلامت جسم (اختلال در هماهنگی حرکتی)، سلامت روان (اختلال در حافظه کوتاه‌مدت)، عملکردهای شناختی و پیشرفت تحصیلی و شغلی فرد و همچنین اختلال در روابط اجتماعی( مانند قضاوت نادرست و افزایش خطر در رفتار جنسی) به همراه داشته باشد. همچنین، مصرف‌کنندگان جوان ماری جوانا با اختلال در عملکرد مانند عملکرد آموزشی ضعیف و احتمال اخراج شدن از مدرسه یا دانشگاه و اختلال روانی همچون خودکشی نیز ممکن است مواجه شوند؛ مهمترین علایم اختلال سوء مصرف ماری جوانا عبارت است از:
- هوس و تمایل به مصرف
- مصرف مقادیر بیشتری از ماری جوانا
- تمایل به ترک سیگار
- گذراندن مدت زمان طولانی برای مصرف
- ناتوانی در مدیریت کار یا حتی تکالیف میان دانش آموزان مصرف کننده
- ادامه مصرف حتی با وجود اینکه مصرف باعث بروز مشکلاتی در زندگی فرد شده است
- نادیده گرفتن فعالیت های تفریحی و حتی موقعیت شغلی
- ناتوانی در تحمل عدم مصرف در طولانی مدت
- ادامه مصرف بدون توجه به پیامداهی جسمی و روانی
مانند بسیاری از مواد دیگر، ماری جوانا مجموعه ای از اثرات خاص خود را بر روی فرد دارد. به ویژه مصرف ان به صورت سیگاری پیامدهای بلندمدتی دارد. تراهیدروکانابینول (THC) یکی از مواد شیمیایی اصلی در ماری جوانا است. THC چیزی است که به مصرف کننده احساس خوشایند و لذت فراوانی می دهد. همچنین مقدار THC بسته به نوع ماری جوانا که فرد استفاده می کند، متفاوت است. مصرف همیشگی ماری جوانا با فاکتورهای سلامت جسمانی مانند وضعیت تنفسی، بیماری های قلبی و عروقی و علائم برونشیت حاد مرتبط است. مصرف کانابیس همچنین در دوران نوجوانی با نرخ بالاتر از کار افتادگی در سنین پایین یعنی از سن 59 سالگی همراه است. اثرات شدید مصرف ماری جوانا شامل افزایش اضطراب، علائم ر.ان پریشی و افزایش خطر مرگ و میر ماشی از مصرف آن مانند تصادفات رانندگی نیز می شود. مشخص شده است که مصرف مداوم ماری جوانا در اوایل نوجوانی با عملکرد ضعیف فرد در مدرسه و ترک زود هنگام تحصیل مرتبط است، در واقع هر چه دوز مصرفی بیشتر و سنگین تر باشد، موفقیت تحصیلی کمتر خواهد شد.
تحقیقات نشان داده است که دوره های خطر کلیدی در گرایش به سمت مصرف مواد عمدتاً در دوره های گذر یا انتقال زندگی افراد رخ داده است. اولین دوره بزرگ انتقال برای کودکان زمانی است که از محیط امن خانواده جدا و وارد مدرسه می شوند؛ سپس، وقتی از دوره دبستان به راهنمایی می‌رسند، اغلب موقعیت‌های تحصیلی و اجتماعی جدیدی را تجربه می‌کنند، مانند یادگیری ارتباط با گروه وسیع‌تری از همسالان؛ در این مرحله که اوایل نوجوانی است احتمالاً کودکان برای اولین بار با مواد مخدر آشنا می شوند.
وقتی نوجوانان وارد دبیرستان می شوند با چالش های اجتماعی، عاطفی و آموزشی بیشتری مواجه می شوند. در عین حال، آنها ممکن است در معرض دسترسی بیشتر به مواد مخدر، مصرف کنندگان مواد مخدر و فعالیت های اجتماعی مرتبط با مواد مخدر قرار گیرند. این چالش ها می تواند خطر سوء مصرف الکل، تنباکو و سایر مواد را در آنها افزایش دهد. همچنین، یکی از بزرگ‌ترین محرک‌های بیماری‌های همراه سلامت جسمانی، کشیدن سیگار است. این بیماری با بسیاری از شرایط بهداشتی مهم مرتبط است و همچنان عامل اصلی قابل پیشگیری بیماری و مرگ زودرس در ایالات متحده است. برای مثال، اکثریت سرطان ریه و تقریباً یک سوم مرگ و میرهای ناشی از سرطان به سیگار مربوط می شود. اثبات شده کشیدن سیگار خطر ابتلا به دیابت، سرطان کولورکتال، سرطان کبد، پیامدهای نامطلوب سلامتی در بیماران سرطانی ، سل ، آرتریت روماتوئید، التهاب و اختلال در عملکرد ایمنی را افزایش می دهد. مصرف دخانیات همچنین یکی از بیماری های مهم در میان افراد مبتلا به سایر اختلالات مصرف مواد مخدر است و به مشکلات سلامت جسمانی آنها کمک می کند. تخمین زده می شود 77 تا 93 درصد از افرادی که تحت درمان اختلالات مصرف مواد هستند، از تنباکو استفاده می کنند.
افراد اغلب برای اولین بار مواد مخدر را در موقعیت های اجتماعی با دوستان و آشنایان امتحان می کنند. میل شدید برای قرار گرفتن در گروه می تواند این احساس را ایجاد کند که مصرف مواد مخدر با آنها تنها گزینه است. از این رو مصرف مواد ممکن است برای ارتباط با همسالان یا افزایش مراودات اجتماعی شروع شود.
گاهی اوقات ممکن است در ابتدایی مسیر، مصرف مواد مشکلات فرد را پنهان کند، زیرا مصرف به تدریج و در طول زمان افزایش می یابد. مثلاً سیگار کشیدن با دوستان در آخر هفته، یا مصرف ماری جوانا در یک سفر تفریحی ، یا داروهای مسکن زمانی که کمرتان درد می‌کند، می‌تواند از مصرف مواد در چند روز در هفته به مصرف هر روز تغییر کند. به تدریج است که مصرف مواد برای فرد اهمیت بیشتری پیدا می کند.
