کادراس موسسه کادراس
اوپیوئید اصطلاحی فراگیر برای به کار بردن ویژگی موادی است که به گیرنده های سیستم عصبی مرکزی مغز متصل می شوند. اوپیوئیدها صورت طبیعی یا مصنوعی (ساخت بشر) هستند. مغز انسان اوپیوئیدهای خود را به نام اندورفین می سازد. اوپیوئیدها از غلاف گیاه خشخاش آسیایی به دست می آیند و شامل تریاک، مورفین و کدئین هستند .هروئین یک شبه اوپیوئید نیمه مصنوعی است. مواد اوپیوئیدی مصنوعی عبارتند از اکسی کدون، هیدروکودون، فنتانیل ، هیدرومورفون و مپریدین. به طور کلی اوپیوئیدها، دسته ای مواد مخدر هستند که از گیاه خشخاش به دست می‌آیند و به دو دسته کلی تقسیم می شوند: داروهای تولید شده قانونی و مواد مخدر غیرقانونی. داروهای تولیده شد قانونی مخدر پایه مانند اکسی کدین[۱]، هیدروکدون[۲] و مورفین[۳] معمولاً برای درمان درد تجویز می شوند، در حالی که متادون[۴] عمدتاً در مراکز ترک اعتیاد برای کاهش وابستگی بیماران به مواد مخدر که در حال درمان هستند، مصرف می شود.
اوپیوئیدها در دهه ۱۹۹۰ برای معالجه بیمارانی که تحت عمل جراحی یا درمان سرطان قرار گرفته بودند، در بین پزشکان محبوبیت پیدا کرد، اما در دهه ۲۰۰۰، علیرغم نگرانی در موردایمنی و اثربخشی ، پزشکان به طور فزاینده ای آنها را برای شرایط مزمن دردی مانند کمردرد یا درد مفاصل تجویز می کردند. در سال های اخیر مرگ و میر ناشی مصرف بیش از حد مواد اوپیوئیدی بیش از شش برابر از سال ۱۹۹۹ شده است. بر اساس آخرین اطلاعات در دسترس، مصرف بیش از حد اوپیوئیدی باعث مرگ نزدیک به پنجاه هزار نفر یا بیش از هفت برابر تعداد سربازان ارتش ایالات متحده در جنگ های عراق و افغانستان شده است. بر اساس داده های موجود مصرف بیش از حد اوپیوئیدها در سال ۲۰۲۰ به حدود هفتاد هزار نفر و مجدداً در سال ۲۰۲۱ به هشتاد هزار نفر افزایش یافت. از سال ۲۰۱۵ نرخ مرگ و میر ناشی از مصرف مواد افیونی به کاهش امید به زندگی در این کشور که تاکنون بی سابقه بوده، کمک کرده است.
بسیاری از افرادی که به اعتیاد به مواد اوپیوئیدی مبتلا می شوند، به جای ترک کامل، می خواهند مشکلات مربوط به مصرف را کاهش داده و کاهش دهند.. تصمیم گیری در مورد چگونگی شروع فرآیند – به تدریج یا ناگهانی – چیزی است که هر فرد باید با کمک یک پزشک در مورد آن کار کند یا در مورد آن صحبت کند.
مراحل زیر می تواند به افراد در کاهش مصرف مواد افیونی کمک کند:
آن را به صورت مکتوب در آورید؛ تهیه فهرستی از دلایل کاهش مصرف مواد مخدر مانند، احساس سلامتی، بهتر خوابیدن یا بهبود روابطت می تواند به شما انگیزه کافی را برای درمان دهد.
هدف و محدودیتی براس کاهش یا توقف مصرف تعیین کنید؛ به عنوان مثال محدودیتی برای میزان مصرف تعیین شود.
در جایی خاطرات خود از مصرف را بنویسید؛ به مدت سه تا چهار هفته، هر بار که مواد مصرف می کنید خاطرات خود را نوشته مثلاً اطلاعاتی در مورد آنچه مصرف کرده اید و میزان مصرف و همچنین جایی که بوده اید را درج کنید. این خاطرات و رخدادهای همراه آن را با هدف خود مقایسه کنید. اگر در پایبندی به هدف خود مشکل دارید، آن را با پزشک خود یا یک متخصص بهداشت دیگر در میان بگذارید.
مواد مخدر را در خانه خود نگه ندارید. نداشتن مواد مخدر در خانه می تواند به محدود کردن مصرف مواد کمک کند.
روزهایی را انتخاب کنید که بدون مصرف مواد سپری شود؛ تصمیم بگیرید که هر هفته یک یا دو روز مواد مخدر مصرف نکنید. ممکن است بخواهید یک هفته یا یک ماه از مصرف اجتناب کنید تا ببینید بدون مواد مخدر در زندگی‌تان چه احساسی از نظر جسمی و عاطفی دارید. توقف موقت مصرف مواد مخدر می تواند راه خوبی برای شروع مصرف کمتر باشد.
مراقب فشار همسالان باشید. روش های نه گفتن را مودبانه تمرین کنید. شما مجبور نیستید فقط به این دلیل که دیگران مصرف کننده مواد هستند شما هم روی به مصرف آورید و نباید هر بار که موادی به شما پیشنهاد می شود، خود را ملزم به پذیرش آن کنید. از افرادی که شما را به مصرف تشویق می کنند، دوری کنید.
کاهش مصرف مواد افیونی ممکن است همیشه آسان نباشد به همین دلیل درخواست کمک نمایید. به دوستان و اعضای خانواده اطلاع دهید که به حمایت آنها نیاز دارید. پزشک، مشاور یا درمانگر نیز ممکن است بتواند کمک کند. چندین دارو برای کمک به مهار میل مصرف مواد افیونی در دسترس هستند که با کمک مشاور و درمانگر می توان از آنها استفاده کرد.
از افراد و مکان هایی که شما را به مصرف مواد مخدر وادار می کند دوری کنید. اگر مصرف اوپیوئیدها را با رویدادهای خاصی مانند تعطیلات مرتبط می دانید، از قبل برنامه ای برای مدیریت این موقعیت ها ایجاد کنید. برای مثال، برنامه ریزی کنید که تعطیلات را با دوستان و خانواده ای بگذرانید که مواد مصرف نمی کنند. وقتی نگران، تنها یا عصبانی هستید، ممکن است وسوسه شوید که مواد مصرف کنید، سعی کنید راه های جدید و سالمی برای مقابله با استرس ایجاد کنید.
داروهای کمک کننده به درمان مواد افیونی می توانند به سم زدایی نیز کمک کنند. فرآیندی که به بدن اجازه می دهد تا خود را از شر یک ماده خلاص کند و در عین حال به پیشگیری یا کاهش علائم ترک کمک می کند. این داروها همچنین می توانند به کاهش هوس کمک کنند. سم زدایی به خودی خود یک درمان برای اعتیاد نیست، اما زمانی که با درمان مبتنی بر رفتار و/یا دارو همراه شود، اولین قدم مفید است.
داروهای مورد تایید سازمان غذا و دارو آمریکا برای درمان اعتیاد به اوپیوئیدها عبارتند از:
بوپرنورفین و نالوکسان: علائم ترک را کاهش می دهد و سرخوشی که در نتیجه مصرف اوپیوئیدها حاصل می شود را مسدود می کند.
متادون: علائم ترک را با اتصال به گیرنده های اوپیوئیدها کاهش می دهد. همچنین برای درمان دردهای مزمن استفاده می شود.
نالتوکسون: اثرات تهدید کننده ناشی از مصرف مواد را معکوس می کند، اما در صورت مصرف دوزهای بالا آسیب کبدی جدی محتمل است.
[۱] oxycodone
[۲] hydrocodone
[۳] morphine
[۴] methadone
