کادراس موسسه کادراس
سیاست رویارویی با موادمخدر/محرک در آلمان مبتنی بر مشارکت ایالات، شهرداری‌ها، کمیسیون‌های فدرال بدنه اجتماعی [فعالان- سازمان های مردم نهاد و مراکز پزشکی/تخصصی درمان اعتیاد] است. از مجموع این سیاست ها،استراتژی شکل‌گیری راهبردی مبتنی بر چهار محور بوده است: درمان، پیشگیری، کاهش آسیب و مقابله و تلاش‌های پلیسی. آلمان یکی از پر تجربه‌ترین کشورهای جهان در زمینه گسترش خدمات کاهش آسیب بوده است. در عین حال برنامه های پیشگیری نیز امروزه به بخش مهم و غیر قابل انکاری در بخش های دولتی و بویژه در میان سازمان های مردم نهاد تبدیل شده است. پیشگیری مبتنی بر روشهای تعاملی آنلاین و توجه ویژه به مدارس و گروه جوانان رده سنی ۱۵-۲۵ سال و خانواده های مصرف کنندگان از جمله این برنامه ریزی های خاص بوده است. کمک های مشاوره ای در دو سطح پیشگیری / کاهش آسیب سعی کرده است تا نقاط بروز اعتیاد را عمدتا در سبک زندگی جوانان مورد توجه قرار دهد و برای آن راه چاره ای بیاندیشد. مجهز کردن دانش آموزان با روشهای مختلف پیشگیری [و نه صرفا آموزشی] باعث شده است تا شیوع اعتیاد در میان گروه دانش آموزان مجهز به این تکنیک ها و مهارت ها به طور معنا داری عقب بیافتد.
با وجودی که روند عمومی در میان کشورهای اتحادیه اروپا مبنی بر اتخاذ سیاست های بازتر در مورد مصرف حشیش در حال شکل گیری است، آلمان همچنان یکی از کشورهایی است که با وجود تلاش های فراوان برای حمایت از مصرف کنندگان، به سیاست های آزادسازی مصرف تفریحی روی خوش نشان نمی دهد. با این حال سطح و کیفیت خدمات کاهش آسیب در حال گسترش است و این در حالی است که این کشور بر اقدامات پیشگیرانه اصرار دارد و مجموعه ای از برنامه های پیشگیری عمومی و خاص [برای گروههای هدف گذاری شده] به شیوه های عملی و آنلاین و خلاقانه در حال اجراست.
در سال ۲۰۰۰ قانون مرتبط با موادمخدر بازنگری شد تا راه اندازی اتاق های امن تزریق به بخشی از خدمات کاهش آسیب وارد شود. نتایج مثبت مطالعات بعدی در این خصوص اجازه داد تا هفت شهر دیگر آلمان نیز به مقایسه درمان های کمکی با متادون اقدام کنند. این مطالعات مستمر زمینه را برای درمانهای کمکی با هروئین نیز هموار کرد و باعث شد تا این دسته درمانهای اعتیاد از سال ۲۰۰۹ ریر چتر پوشش بیمه سلامت اجباری قرار گیرند. اگر تقسیم بندی مبتنی بر «مدل های» سیاست گذاری های موادمخدری در میان کشورهای اروپایی انجام دهیم، آلمان را باید در زمره کشورهای حامی پیشگیری و درمان [غلبه سیاست های نرم بر سخت موادمخدری] برشمرد. قانون موادمخدر قانون ناظر به کنترل موادغیر قانونی در آلمان است. این قانون در ۱۹۷۱ تصویب شد و تحت تاثیر کنوانسیون واحد مبارزه باموادمخدر و محرک و هماهنگ با روح حاکم بر کنوانسیون های سه گانه بین المللی در مبارزه با موادمخدر است. این قانون مجددا در ۲۰۰۹ مورد اصلاحات قانونی قرار گرفت.
شیوع و الگوهای اعتیاد آلمان
بیش از یک چهارم جمعیت بزرگسال آلمان در زندگی خود حداقل یکبار از مواد غیر قانونی استفاده کرده اند. این در حالی است که کمتر از یک دهم این جمعیت حداقل در ۱۲ ماه گذشته منتهی به ۲۰۱۶ و نیمی از این جمعیت حداقل در ۳۰ روز گذشته از آن استفاده کرده بودند. بررسی های سال ۲۰۱۵ نشان می دهد که حشیش همچنان متداول ترین ماده غیر قانونی مصرفی در میان نوجوانان و بزرگسالان آلمانی است. بطور کلی، مصرف مواد غیرقانونی در میان مردان متداول تر از زنان بوده است و در میان جوانان ۱۸ تا ۲۵ سال نرخ بالاتری داشته است. در سال ۲۰۱۵، آمفتامین برای اولین بار به عنوان محبوب ترین ماده مصرفی روان گردان در آلمان گزارش شده است. در رتبه های بعدی مواد روان گردان، کوکایین واکستازی MDMA قرار دارد. در حدود ۲٫۸% از آلمانی ها نوعی از مواد روان گردان را استفاده کرده اند، در حالی که این میزان در گذشته ۲٫۲% بوده است. شهرهای آلمان (دورتموند، درسدن، دولمن و مونیخ) در بررسی سالانه فاضلاب ها در سراسر اروپا شرکت کرده بودند. نتایج این بررسی توسط گروه تحلیلی SCORE[۱] صورت گرفت، نشان دهنده سطح مصرف مواد غیر قانونی و متابولیت های آن در منابع فاضلابی است. در گزارش ۲۰۱۶، افزایش MDMA در سطح فاضلاب های همه شهرها گزارش شده است که ممکن است مرتبط با افزایش خلوص این مواد یا افزایش دسترسی به این مواد بوده باشد. نکته دیگر این است که میزان مصرف MDMA در تعطیلات پایان هفته نیز بیشتر گزارش شده است. متابولیت های متامفتامین در فاضلاب های شهرهای شرقی آلمان دیده شده است. در حالی که،نشانه های مصرف کوکایین عمدتا در دورتموند گزارش شده بوده است. در آلمان، الگوهای مصرف مواد از منطقه به منطقه دیگر با هم متفاوت است. اطلاعات اخیر از سیستم های نظارت منطقه ای و محلی نشان می دهد که کاهش ضعیفی یا ثبات در مصرف حشیش در بعضی مناطق گزارش شده است. اما مسئله مصرف متامفتامین در ایالتهای جنوب شرقی قابل توجه است.
سه روش برای شناسایی مصرف کنندگان پر خطر مواد اوپیوئیدی در آلمان وجود دارد : تماس های پلیس (که تنها مصرف کنندگان هرویین را پوشش می دهد)، مرگهای مرتبط با مواد و گزارش های درمان اعتیاد. مجموع این گزارش ها نشان می دهد، بین ۲٫۷ تا ۳٫۳ مصرف کنندگان مواد، مصرف کنندگان پرخطر مواد را تشکیل می دهند. این رقم با توجه به عددمطلق مصرف کننده ها که بین ۱۴۶۰۰۰ تا ۱۷۴۰۰۰ نفر است استخراج شده است. در عین حال مصرف پر خطر مواد روان گردان نیز بویژه در مناطق هم مرز با جمهوری چک بیش از متوسط کل آلمان گزارش شده است. بنابر داده های مستند سال ۲۰۱۵ در مورد تعداد مصرف کننده های آمفتامین رقم ۵۱۰۰۰ تا ۲۵۵۰۰۰ در نوسان است.
مراکز درمان و یا ترک معتادان به مواد مخدر و محرک تاکید می کنند که تعداد مراجعان درمانی شان که مصرف کننده روان گردان هستند بیش از مصرف کنندگان کوکایین است (بویژه متامفتامین) و در سالهای اخیر از تعداد مراجعان برای درمان اوپیوئیدی هم فراتر رفته است. گزارش های رسمی در آلمان نشان می دهد، ۱ درصد از جمعیت ۱۸ تا ۶۴ ساله (یک نفردر ۶۱۲۰۰۰ نفر) نشانه های بالینی مصرف حشیش را در دوره ۱۲ ماهه این مطالعه داشته اند. بعلاوه مصرف کنندگان حشیش بزرگترین گروه مراجعه کننده به سرویس های تخصصی درمان اعتیاد بوده اند. البته این افزایش در تعداد مصرف کننده ها می تواند،نتیجه توسعه برنامه های خاص برای این گروه هدف بوده باشد.
بازنشر این مطلب با ذکر منبع «کادراس» بلامانع است
برای مطالعه ادامه مقاله اینجا را جایگاه پیشگیری کلیک کنید
