کادراس موسسه کادراس
بسیاری از مردم نمی فهمند چرا و چگونه افراد دیگر به مواد مخدر معتاد می شوند. آنها ممکن است اشتباه فکر کنند که کسانی که از مواد مخدر استفاده می کنند، اصول اخلاقی یا اراده ندارند و می توانند مصرف مواد مخدر را به سادگی خود انتخاب کنند. در حقیقت، اعتیاد به مواد مخدر یک بیماری پیچیده است و معمولا ترک آن نیازمند نیت های خوب یا اراده قوی است. مواد مخدر مغز را به شیوهای تغییر می دهد که حتی برای کسانی که میخواهند موادمخدر را ترک کنند کاری بسیار سخت و پیچیده می شود. خوشبختانه محققان بیش از هر زمان دیگری در مورد چگونگی تاثیر مواد مخدر بر مغز و درمان هایی که می توانند به مردم از اعتیاد به مواد مخدر کمک می کنند و زندگی تولیدی را هدایت می کنند، بیشتر بدانند.
ئر حقیقت اعتیاد یک بیماری مزمن است که بیمار به دنبال یافتن مواد مخدر است و استفاده از آن اجباری است و یا کنترل آن مشکل است، با وجود عواقب مضر تصمیم اولیه برای مصرف مواد مخدر برای بسیاری از افراد داوطلبانه است، اما مصرف مکرر مواد مخدر می تواند به تغییرات مغزی منجر شود که به کنترل خود فرد معتاد و کنترل توانایی آنها در مقاومت شدید خواستار مصرف دارو کمک می کند. این تغییرات مغزی می تواند پایدار باشد، به همین علت است که معتاد به مواد مخدر به عنوان “بیماری عود کننده” در نظر گرفته می شود. افراد در بهبودی از اختلالات مصرف مواد، در معرض خطر ابتلا به مصرف مواد مخدر حتی پس از سال ها مصرف دارو نیستند. شایع است که فرد مبتلا به اعتیاد معمولا در معرض عود بیماری است، اما عود به این معنا نیست که درمان کار نمی کند. همانند سایر شرایط سلامت مزمن، درمان باید در حال انجام باشد و باید براساس نحوه پاسخ بیمار تنظیم شود. برنامه های درمان باید اغلب مورد بررسی قرار گیرد و اصلاح شوند تا بتوانند نیازهای متغیر بیمار را تغییر دهند.
اکثر داروها روی مدار مغز تاثیر می گذارند، باعث ایجاد حس ناخوشایند و همچنین سیل زدن آن با پیام رسان دوپامین می شود. یک سیستم پاداش به درستی عمل می کند فرد را به تکرار رفتارهای مورد نیاز برای رشد، مانند خوردن و گذراندن وقت با عزیزان. انفجار دوپامین در مدار پاداش موجب تقویت رفتارهای لذت بخش اما ناسالم مانند مصرف مواد مخدر می شود و موجب می شود مردم دوباره و دوباره رفتار کنند. به عنوان یک فرد همچنان به استفاده از مواد مخدر، مغز با کاهش توانایی سلول ها در مدار پاداش برای پاسخ دادن به آن، سازگار می شود. این کاهش می یابد که فرد احساس می کند در مقایسه با بالا که احساس می کنید هنگام اولین بار مصرف دارو – یک اثر شناخته شده به عنوان تحمل. آنها ممکن است داروهای بیشتری مصرف کنند تا سعی کنند تا به همین مقدار برسند. این انطباقهای مغزی اغلب به فرد تبدیل می شود که کمتر و کمتر قادر به لذت بردن از چیزهایی است که قبلا از آنها لذت برده بود، مثل غذا، جنس، یا فعالیت های اجتماعی.
هیچ فردی نمی تواند پیش بینی کند که با مواد مخدر معتاد شود. ترکیبی از عوامل بر خطر اعتیاد تاثیر می گذارد. عوامل خطر بیشتری در فرد وجود دارد، بیشتر احتمال دارد مصرف مواد مخدر به اعتیاد منجر شود و در این میان قشر جوان جامعه با توجه به دخیل بودن میزان احساساتشان در خطر بیشتری هستند. از تمامی ژن هایی که مردم به دنیا می آیند، حدود نیمی از خطر ابتلا به اعتیاد را تشکیل می دهند. جنس، قومیت و وجود سایر اختلالات روانی ممکن است بر ریسک مصرف مواد مخدر و اعتیاد نیز تاثیر بگذارد.
محیط اطراف فرد شامل بسیاری از تأثیرات از خانواده و دوستان تا وضعیت اقتصادی و کیفیت کلی زندگی است. عواملی مانند فشار همسالان، سوء استفاده فیزیکی و جنسی، در معرض ابتلا به مواد مخدر، استرس و راهنمایی های والدین می تواند تا حد زیادی احتمال مصرف مواد مخدر و اعتیاد را تحت تاثیر قرار دهد.
عوامل ژنتیکی و محیطی با مراحل حیاتی رشد در زندگی فردی در معرض خطر اعتیاد قرار می گیرند. اگر چه مصرف مواد مخدر در هر سنی ممکن است منجر به اعتیاد شود، هرچند که مصرف مواد اولیه آغاز می شود، بیشتر احتمال دارد به اعتیاد پیشرفت کند. این به خصوص برای نوجوانان مشکل است. از آنجایی که مناطقی در مغزهای خود که تصمیم گیری، قضاوت و کنترل خود را کنترل می کنند هنوز در حال توسعه هستند، نوجوانان ممکن است به خصوص در معرض رفتارهای پرخاشگرانه، از جمله تلاش در مورد مواد مخدر باشند.
به این ترتیب مقابله با مواد مخدر لازمه این است که جوانان را به دژ محکم اموزش و فرهنگ سازی مسلح کنیم و در این میان حراست و مراقبت از مرزها برای جلوگیری از ورود مواد مخدر نقش بسزایی در کاهش این اسیب اجتماعی خواهد داشت امر مهمی که تحقق ان با وجود همسایه ای که بزرگترین تولیدکننده مواد مخدر است سخت به نظر می رسد اما ظرف سال های گذشته تا حد زیادی به شکل مطلوب این کار توسط نیروی انتظامی انجام شده است.
