کادراس موسسه کادراس
دراین بخش قصد داریم به صورت گذرا و با نگاهی اجمالی یکی از قدیمی‌ترین و شایع ترین مواد مخدر یعنی تریاک را مورد بررسی قرار دهیم زیرا گفتنی‌ها در مورد تریاک به قدری گسترده است که به طور قطع نمی‌توان آنها را در یک مقاله گنجانید.سابقه استفاده از تریاک توسط انسان به گذشته‌های بسیار دور بر میگردد ، آن قدر دور که میتوان گفت از زمانی که انسان با طبابت و مقابله با بیماری‌ها آشنا شد با تریاک نیز به عنوان یک ماده دارویی آشنا شده است. به عنوان مثال در مصر باستان در حدود ۴ هزار سال قبل از میلاد استفاده از تریاک توسط طبیبان آن زمان مرسوم بوده است. در دیگر تمدن‌های باستانی نیز آن گونه که تاریخ حکایت میکند رد پای تریاک را میتوان مشاهده نمود. اگر قدری به جلو بیاییم و تاریخ قرون اخیر و نزدیک را بررسی کنیم می‌بینیم تریاک از حد و اندازه‌های یک ماده گیاهی با استفاده‌های دارویی و سطحی ، پای خود را فراتر گذاشته و به عنوان کالایی که بسیار مورد توجه بوده است ، پا به میدان می‌گذارد تا جایی که به خاطر آن مسائلی چون لشکرکشی‌ها ، جنگ‌ها ، فتح سرزمین‌ها و غیره نیز مطرح میشود. از مهمترین این رویدادها میتوان به تولید تریاک در هندوستان توسط کمپانی هند شرقی و صدور آن به کشور چین که در قرن نوزدهم باعث بروز چندین جنگ میان دو کشور چین و انگلستان گردید ، اشاره کرد.
در آن زمان مصرف تریاک در بین چینی‌ها به شدت شیوع پیدا کرده بود و فروش تریاک توسط کمپانی هند شرقی در چین مهمترین و کلان‌ترین درآمد این کمپانی محسوب می‌شد. امپراطوری چین نیز که متوجه تخریب تریاک در بین آحاد مردم خود شده بود هرزمان که اقدام به مقابله یا ممنوعیت ورود تریاک می کرد ، با جنگی سخت روبرو می‌شد و معمولاٌ در این جنگ‌ها شکست می‌خورد. جالب است بدانید که جزیره تایوان را کشور چین به عنوان غرامت یکی از همین جنگ ها به طرف مقابل خود واگذار کرد که در سال ۲۰۰۰ میلادی مجدداٌ به چین واگذار گردید. تریاک توسط هندی‌ها و چینی‌ها به بسیاری از کشورهای اروپا ، آمریکا و همین طور کشور خودمان رسوخ کرد. تاریخچه مصرف تریاک در کشور ما از زمانی که به عنوان یک پدیده قابل بررسی است ، به حدود ۲۰۰ سال قبل برمی‌گردد. زمانی که مردم برای مقابله با بیماریهایی مانند وبا ، تریاک مصرف می کردند و پس از مدتی دچار مصرف دائمی آن شده و به ْآن اعتیاد پیدا می‌کردند.بررسی سیر تاریخی مصرف این ماده در کشورمان تا به امروز مطلبی نیست که بتوانیم در این نوشتار به آن به پردازیم اما آن چه که برای ما مهم و قابل بررسی است جایگاه تریاک به عنوان یک ماده گیاهی و دارویی و شناخت عوارض و خواص مثبت و منفی آن است.
آن چه امروزه در ذهن بسیاری از مردم از عوام گرفته تا خواص نسبت به شناخت تریاک وجود دارد ، چیزی جز نگاهی منفی ناشی از نگریستن به عوارض سوء مصرف این ماده نیست. از این دیدگاه تریاک یک ماده مخدر است که مصرف آن باعث تخریب وجود انسان ، اعتیاد ، بیماری ، بدبختی و بیچارگی است. از این دیدگاه تریاک یک سم است ( در زمان‌های قدیم کسانی که قصد خودکشی داشتند با خوردن تریاک اقدام به این کار می‌کردند) از این دیدگاه تریاک یک ماده کشنده است که استفاده ای جز سوء مصرف ندارد. ماده‌ای است که بایستی به شدت از آن دوری کرد و نسبت به آن تنفر داشت . ماده‌ای است که باید نیست و نابود شود و اثری از آن نباشد .
تمامی این دیدگاه‌ها ناشی از نگریستن فقط به یک روی سکه است. رویی از سکه تریاک که فقط نشان دهنده عوارض ناشی از سوء مصرف این ماده به دلیل عدم آگاهی ، جهل ، نادانی و عدم شناخت انسان و عدم درک او از استفاده صحیح می باشد. شکی نیست که این دیدگاه‌ها واقعی است و مصائب ذکر شده در سوء مصرف این ماده وجود دارند و غیر قابل انکار.
حال اگر روی دیگر سکه را بررسی کنیم می‌بینیم تریاک یکی از شاه‌کارهای خلقت خداوند در بخش گیاهان دارویی است. تریاک ماده ای است که امروزه در علم پزشکی و داروسازی جایگاهی بسیار مهم و ارزشمند دارد.
مرفین اولین و مهمترین ترکیب تریاک است که در بین تریاک های مختلف مقدار آن از ۳ تا ۲۳% متغیر است.مرفین در پزشکی امروز که اغلب داروهای مسکن ، ضد درد ، بیهوش کننده و غیره از آن تهیه می شود به قدری مهم و حیاتی است که تصور نبود آن غیر ممکن است.
کدئین دومین ترکیب مهم تریاک است. کدیین نیز در صنعت داروسازی جایگاهی بسیار مهم دارد و طیف وسیع داروهای کدیین دار را همه ما می‌شناسیم و نقش آن ها بر هیچ‌کس پوشیده نیست. نارسیین ، نارکوتین ، تبایین ، پاپاورین ، لودانیزین ، کوتامین ، کدامین ، لودانین ، و غیره که تا ۲۵ مورد ادامه دارند همگی آلکالوییدهای تریاک هستند که تمامی آن ها استفاده و کاربرد دارویی دارند.با نگاهی به این ترکیبات ، طیف وسیع اثرات آنها و کاربرد آنها در داروهای مختلف مشاهده می‌کنیم در سیستم دارویی که امروزه بشر با تمامی تکنولوژی و دانش پیشرفته خود در اختیار دارد و با استفاده از آن به رویارویی و مقابله با بیماری‌ها می‌رود ، تریاک و ترکیبات آن بدون اغراق جایگاه اول را به عنوان ماده اولیه دارویی به خود اختصاص داده است. وضعیت فوق نشان می دهد که تنها نگرش منفی داشتن نسبت به این ماده و آفریده شگفت انگیز خداوند بی انصافی است و اگر بخواهیم در مورد این ماده به درستی قضاوت کنیم بایستی هر دو روی سکه را مد نظر قرار دهیم .
شایان ذکر است در حال حاضر مواد مخدر جدید مانند کراک ، شیشه یا آیس یا کریستال چنان تخریبی در مصرف کننده به وجود می‌آورند که تخریب تریاک در مقابل آنها صفر است.
سوء مصرف و عوارض نامطلوب ناشی از آن و استفاده صحیح و کاربرد شفا بخش و زندگی بخش آن.
استفاده صحیح و استفاده غلط و نابجا موضوعی نیست که فقط منحصر به تریاک باشد بلکه هر موضوع دیگری نیز می‌تواند در این قالب یعنی استفاده درست و غلط گنجانده شود . هر موضوعی را می توان از این زاویه بررسی کرد و به جرأت میتوان گفت هیچ موضوعی نیست که خارج از این چهارچوب باشد.که مثلاً بتوانیم بگوییم این مسئله فقط کاربرد منفی دارد و یا فقط کاربرد مثبت دارد. هر چیزی در هستی دارای هردو نوع کاربرد می باشد و این موضوع یکی از ظرافت‌های خاص خلقت خداوند و یکی از پایه‌ها و اصول خلقت خداوند است یعنی جمع اضداد.
این که کدام یک از این کاربردها مورد استفاده قرار گیرد به دانایی ، تشخیص ، معرفت و شناخت انسان بر میگردد. ابزاری ساده مثل چاقو که در هر خانه‌ای یافت می شود و به آن نیاز است ( کاربرد مثبت ) و آدم کشی و چاقو کشی ( کاربرد منفی ) ، گرفته تا سرآمد تکنولوژی بشری یعنی انرژی هسته‌ای که میتوان از آن در تولید انرژی استفاده کرد ( کاربرد مثبت ) و همین طور میتوان از آن بمب اتم ساخت ( کاربرد منفی ) . حتی آب که حیاتی ترین عنصر زندگی است در حالت هایی می‌تواند ویرانگر، مخرب و باعث مرگ و نابودی شود.
قدر مسلم وجود کاربرد منفی و استفاده نادرست از هر موضوعی نمی تواند دلیلی برای کنار گذاشتن آن موضوع ، دوری از آن و منفی نگری نسبت به آن امر باشد.
تریاک ، این ماده قدرتمند دارویی و عجیب همانقدر که می تواند باعث ایجاد بیماری ، اعتیاد ، فلاکت و بدبختی باشد ، همانقدر که در تهیه مواد مخدر مختلف نظیر هرویین و این روزها کراک ( که از هرویین به دست می آید ) می تواند مخرب و ویرانگر باشد به همان اندازه و حتی به مراتب بیشتر از آن قدرت شفا بخش و زندگی بخش دارد. اصولاً هر موضوع و یا امری که در بعد منفی دارای قدرت تخریب و نابودی بالایی باشد ، در بعد مثبت و استفاده صحیح و یا به دیگر سخن در جهت صراط مستقیم می‌تواند با قدرتی بسیار بیشتر به کمک انسان در زندگی و رویارویی با با مسائل منفی بیاید.
اعتیاد به موادمخدر که بارزترین و مهمترین عارضه منفی ناشی از سوء مصرف و سوء استفاده تریاک به عنوان ماده اولیه می‌باشد ، موضوعی است که سال‌هاست ذهن بشر را به خود معطوف کرده است. به راستی درمان آن چگونه است. با چه دارویی ؟ با چه روشی ؟ در چه مدت زمانی ؟ این‌ها حداقل سؤالاتی هستند که در بخش درمان اعتیاد ، بشر همیشه با آنها روبه‌رو است. در طول تاریخ جواب‌هایی بی‌شمار و گوناگون به این سؤالات داده شده است. روش‌های مختلف برای درمان این بیماری پیشنهاد شده است و همینطور بازار وسیعی از داروهای ترک اعتیاد نیز وجود داشته و وجود دارد. اما به راستی این جواب‌ها ، این روش ها و این داروها تا چه اندازه مؤثر و مفید بوده‌اند ؟ آیا توانسته‌اند یک نفر بیمار یا یک مصرف‌کننده خواهان رهایی از اعتیاد را برای همیشه از این بیماری نجات دهند و او را درمان کنند ؟ به‌گونه‌ای که شخص پس از قطع مصرف یک انسان متعادل و با راندمان باشد و وسوسه و میل مصرف مجدد را نداشته باشد. یا اینکه فقط مصرفش را قطع میکند و پس از قطع مصرف تنها چیزی که وجود ندارد تعادل و حال خوب است. آیا این روش‌ها توانسته‌اند در مقابل این پدیده به صورت قوی و کارآمد ظاهر شوند و یا حد اقل قدری از گسترش آن جلوگیری کنند ؟
تریاک چیست؟
تریاک در مقایسه با مواد مخدر دیگر، خام ترین و کم تاثبرترین به شمار می آید. تریاک مایعی است شیر مانند که از گیاه کال خشخاش بدست می آید. زمانی که این مایع در معرض هوا قرار می گیرد سخت شده و به ماده قهوه ای سوخته و یا سیاه رنگی تبدیل میشود. شکل سخت شده آن معمولا” تدخین میشود اما به طور خوراکی هم میتوان از آن استفاده کرد. تریاک به طور معمول در کشور برمه و افغانستان کشت میشود.
تریاک به چه شکل استفاده میشود؟
در کشورهای غربی امروزه ، تریاک به شکل پودری یا کلوخی به رنگ قهوه ای سوخته در دسترس مصرف کنندگان قرار میگیرد. این ماده یا تدخین شده و یا به صورت خوراکی یا تزریقی مورد استفاده قرار میگیرد.
تاثیرات تریاک چیست؟
از آن جایی که ساختار تریاک بسیار شبیه به ساختار مواد مخدر طبیعی بدن می باشد در اثر استفاده مولکولهای مخدر موجود در تریاک گیرنده های اعصاب را تسخیر کرده و همان حس آرامش فاقد درد را در بدن تولید میکند. این ماده مخدر ابتدا باعث حس شادمانی و سرخوشی شده اما با استفاده مکرر، بدن برای دسترسی به این حالت به میزان هرچه بیشتر از این مواد نیاز پیدا می کند.
سوء تغذیه، مشکلات تنفسی و افت فشار خون از جمله بیماریهایی هستند که با اعتیاد به تریاک در رابطه اند.
تریاک ماده ای بسیار اعتیادآور است. در اثر استفاده از این ماده اشتیاق به مصرف چه جسمانی و چه روانی بسیار سریع پیشرفت می کند. خماری ناشی از تریاک باعث تهوع، آبریزش چشم، خمیازه، سرمازدگی و یا عرق میگردد.
حالت خماری بسیار ناراحت کننده و دردناک است.در واقع معتادین بیشتر برای جلوگیری از درد ناشی از خماری به مصرف آن ادامه می دهند تا به دست آوردن حس سرخوشی نخستین و یا رسیدن به تعادل جسمی و روانی !
تاریخچه کشت و مصرف تریاک درغرب
شواهد نشان می دهد که از ۱۰۰ سال پیش از میلاد مسیح یعنی حدودا” ۲۱۰۰ سال پیش تریاک به عنوان دارویی محبوب به شکل شربت و یا حب مصرف خوراکی داشته است. اعتیاد به تریاک از اواسط قرن ۱۷ میلادی به بعد که به وسیله چینی ها به شکل تدخینی آن معرفی شد، به عنوان معضل اجتماعی مطرح شد. در قرن ۱۸ میلادی اعتیاد به تریاک به حدی بالا گرفت که چینی ها برای جلوگیری از کشت و خرید و فروش آن به کشورهای غربی اقداماتی صورت دادند. همزمان تریاک راه خود را به کشورهای اروپایی و شمال امریکا باز کرد تا جائیکه مصرف دارویی آن جای خود را به اعتیاد داد.
پس از خاک برداری و حفاری باستان شناسان بر روی باقیمانده های دوران نوسنگی در کشور سوئیس (به قدمت حدودا” ۳۲۰۰ سال پیش از میلاد مسیح) نشان داد که گیاه خشخاش در آن زمان کشت می شده است. دانشمندان بر این باورند که این گیاه مصرف خوراکی داشته و به عنوان مواد غذایی (حاوی ۴۵ درصد روغن) مورد استفاده قرار می گرفته است . اما بدون شک مردمان آن دوره از قدرت مخدری این گیاه آگاهی داشته اند.
مایع شیرگونه که از این گیاه گرفته می شود پس از خشک شدن از قدرت مخدر بالایی برخوردار است که به آن تریاک می گویند. نوشته های تئوفراستوس فیلسوف یونانی (۳ قرن پیش از میلاد مسیح) از اولین نوشته هایی است که به تریاک اشاره کرده است. لغت لاتین تریاک، “اوپیوم” گرفته شده از زبان یونانی به معنای “عصاره گیاه” است و خود تریاک نیز ابتدا به شکل عصاره یا شیره گیاه خشخاش تولید می شود.
پزشکان غرب به خوبی به فوائد و تاثیرات تریاک واقف بودند و تاجرین غربی این ماده را به خاور دور معرفی کردند. پاراسلوس (۱۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح) زیست شناس، فیزیکدان و منجم سوئیسی این ماده را مجددا” به اروپائیان معرفی کرد به طوریکه دکتر سیدنهام انگلیسی (سال ۱۶۸۰ میلادی) در این باره می نویسد:
” در میان تمامی امکاناتی که خداوند بزرگ برای رهایی درد انسانها خلق کرده هیچکدام به موثری تریاک نیست!”
در قرن ۱۸ میلادی تدخین تریاک در خاور دور بسیار رواج پیدا کرده بود و داد و ستد تریاک یکی از منابع اصلی درآمد برای مستعمره های انگلستان و هلند محسوب می شد. حتی اسپانیائیها هم سهم خود را از این معاملات از فیلیپین دریافت می کردند. با اینکه در آن زمان تریاک در اروپا در دسترس همگان بود ولی وفور آن مشکل ساز نبود.
تریاک به طور قابل توجه ای از مواد مخدر مختلف ترکیب شده که در قرن ۱۹ میلادی دانشمندان موفق به تجزیه این ماده شدند. در سال ۱۸۰۶ فردریک سرترنر، شیمیدان آلمانی ، برای نخستین بار موفق به استخراج یک ماده از کل مواد ترکیبی در تریاک شد که آن را مرفین نامید. وی اسم “مرفین” را بر مبنای اسم خدای خواب یونانیان “مورفوس” انتخاب کرد. دومین ماده اسنخراجی از تریاک “کدئین”، توسط روبیکت ، پروفسور و شیمیدان فرانسوی، در سال ۱۸۳۲ میلادی و به دنبال آن در سال ۱۸۴۸ میلادی ماده پاپاورین توسط ” مرک” دانشمند آلمانی به دست آمد. این مواد خالص جایگزین استفاده دارویی از تریاک خام شدند و همانند تریاک این مواد به عنوان داروی ضد درد و اسهال مورد استفاده قرار گرفتند.
با اختراع و کشف تزریق زیرجلدی در اواسط قرن ۱۹ ، مرفین به عنوان مسکن وریدی مورد استفاده قرار گرفت.
میزان اعتیاد در آمریکا در طی صد سال گذشته رشد گسترده ای داشته است. این، بخشی به دلیل مهاجرت چینی های معتاد به تریاک و بخشی به دلیل تزریق بی رویه مواد مخدر به عنوان مسکن به زخمی های جنگی بوده است. به علاوه اینکه در بسیاری از داروهای معمول و مورد استفاده عموم ، ترکیباتی از تریاک وجود دارد.
شاید بتوان گفت که بخشی به همین دلیل بود که مرفین به عنوان درمان اعتیاد معمول شد، بدین شکل که اگر پزشکان برای درمان اعتیاد به تریاک از مرفین استفاده می کردند، شخص معتاد علاقه ای به خود تریاک نشان نمی داد و اعتیاد وی درمان می شد!!!
اروپایی ها هم با مشکلاتی مشابه روبرو شدند و با اینکه استفاده تریاک به مراتب بیشتر از حال بود اما به عنوان مصارف دارویی مورد قبول قرار گرفت و این عمل باعث بوجود آمدن مشکلات فراوانی شد.
در پایان قرن گذشته ایالات متحده آمریکا سعی وافری در مهار کردن مصرف غیردارویی از تریاک کرد، خصوصا” درکشور چین و حتی اواخر قرن پیش سعی در ممنوعه کردن این مواد کرد. علاقه آمریکا برای مهار این معضل به دو دلیل بود، یکی اینکه آنان برای بازاریابی و فروش محصولات خود، به کشور چین نیاز داشتند اما کشور چینی با اقتصاد قوی. و دلیل دوم ظاهرا” جنبه اخلاقی این موضوع بود.
در اثر جنگ اسپانیا و آمریکا، فیلیپین در استعمار آمریکا قرار گرفت و فرمانداران جدید با مشگلی گسترده روبرو گشتند. در آن زمان اسقف اعظم فیلیپین، چارلز هنری برنت آمریکایی، مبارزه اخلاقی در رابطه با داد و ستد تریاک و اعتیاد ناشی از آن علیه آمریکا به راه انداخت که حمایت گسترده ای را به همراه داشت.با وجود ممنوعه اعلام کردن مصرف تریاک در آمریکا و برخلاف کشورهای اروپایی، اعتیاد به تریاک همواره یکی از معضلات اجتماعی به حساب می آمد.
با ضعیف شدن وضع اقتصادی چین، این کشور شاهد رشد جنبش ضد تریاک در دنیا بود. ناگفته نماند که در عین حال انگلستان و هلند حامی این جنبش نبودند. چرا که کشت خشخاش برای آنان از جمله منابع اصلی درآمد محسوب می شد.
در سال ۱۹۰۹ با فشار شدید آمریکا، نمایندگان کشورهایی که دارای مستعمره در خاور دور بودندبه همراه کشور ایران در شانگهای اولین کنفرانس بین المللی تریاک را به ریاست اسقف هنری برنت برگزار کردند.
این کنفرانس پایه ای برای کنفرانس بعدی در سال ۱۹۱۱ در هیگ شد. انگلستان برای شرکت در این کنفرانس با این پیشنهاد پیش آمد که این کنفرانس و معاهدات ناشی از آن می بایست تهیه و داد و ستد کدئین و مرفین را هم در برگیرد. آلمانی ها به این شرط مخالفت شدیدی نشان دادند چرا که صنعت داروسازی آنان در این زمینه فعالیتهای گسترده ای داشته و به نوعی متکی به تولید این مواد بود.
پس از کشمکش های بسیاراین کنفرانس منجر به اخذ پیمان بین المللی تریاک در۲۳ ژانویه ۱۹۱۲ میلادی شد. لازم به تذکر است که این پیمان تا آنجایی پیش رفت که کشورهای هم پیمان موظف به کنترل دادوستد تریاک در چهارچوب قانونی و ملی کشور خود شدند.
آلمانی ها برای حفظ صنعت دارویی خود و تولید مرفین و کدئین حتی لغات و نوشتار این معاهده را با وسواس انتخاب می کردند. تصویب این پیمان نهایتا” متکی بر همکاری کشورهایی بود که در این کنفرانس شرکت نداشتند و به عبارتی این معاهده بسیار باز و بی در و پیکر و عاری از هرگونه چهارچوب و مرزبندی خاصی بود.
کنفرانس بعدی در هیگ در سال ۱۹۱۳ برگزار شد که به همان اندازه کنفرانس قبلی در اجرای شروط ناموفق بود. در کنفرانس هیگ به سال ۱۹۱۴ توافق نامه های به امضاء رسید که “اجرای” شروط پیمان کنترل تریاک را در رابطه با هر کشوری، بدون امضای تمامی کشورهای هم پیمان مجاز شمرد و این خود حرکتی به جلو بود.
پیرو این توافق نامه ایالات متحده آمریکا بلافاصله مصوبه “مواد مخدر” را به تاریخ دسامبر ۱۹۱۴ به بندهای قانونی کشورخود اضافه کرد. این مصوبه نه تنها داد و ستد مواد مخدر را تحت کنترل قرار داد بلکه تصاحب بدون مجوز هر کدام از مواد مخدر نامبرده در پیمان را عملی “جنایی” شناخت و عدم رعایت آن منجر به ۲۰۰۰ دلار جریمه نقدی ومحکومیت تا ۵ سال زندان می شد!!
و این خود اولین گام قانونی برای جنایی ساختن استفاده از مواد مخدر شد!
جنگ جهانی اول باعث رکود تمامی تلاشهای پیشین شد و این موضوع تنها پس از امضای معاهده ورسای مجددا” مطرح شد. در این معاهده آمریکا اقداماتی را جهت تشویق و جلب کشورهای دوری گزیده از الحاق به معاهده ۱۹۱۲ معرفی کرد. این پیمان در سال ۱۹۲۰ میلادی جهت اجرا به دست “لیگ ملت ها” سپرده شد.
همزمان در سال ۱۹۲۰ مصوبه مواد مخدر خطرناک در انگلستان به اجرا درآمد. جالب توجه اینجاست که در حالیکه امریکائیها در این دوره استفاده از هروئین را برای مصارف دارویی هم غیرقانونی اعلام کردند اما انگلیسی ها استفاده و تهیه مواد مخدر، به طور مثال، هروئین، را برای مداوای معتادین به مواد مخدر مورد قبول قرار دادند.
همانطور که قبلا” اشاره شد به دلیل عدم استحکام و انسجام معاهده ۱۹۱۲ تک تک کشورها چگونگی وظایف مذکور در معاهده در رابطه با کنترل تریاک را هر زمان و به هر شکلی که مایل بودند پیاده کردند و به همین دلیل استفاده از تریاک تا سال ۱۹۲۰ به طور قانونی معمول بود. مشکل اصلی در این بود که استفاده شیمیایی قانونی یود و تولید انواع مواد مخدر به غیر از تریاک خود معضلی اجتماعی را به وجود آورد. برای مبارزه با این معضل جدید “لیگ ملت ها” دو کنفرانس دیگر در ژنو برگزار کرد که موجب اخذ دو معاهده دیگر یکی به تاریخ ۱۱ فوریه و دیگری ۱۹ فوریه ۱۹۲۵ میلادی شد.
اولین معاهده میزان تولیدات داخلی و داد و ستد تریاک در مستعمره های خاور دور را محدود کرد. دومین معاهده تولید برگ کاکائو، کوکائین خام، اکوگنین (مایع مخدر موجود در برگ کاکائو) وگراس (علف) هندی را به لیست مواد مخدر مذکور در معاهدات قبلی اضافه کرد. به علاوه کشورها موظف بودند که تهیه، داد و ستد و مالکیت تمامی مواد “کرخت کننده” را به طور جدی و به طور سیستماتیک تحت نظر داشته باشند.
استفاده این مواد در چهارچوب شروط معاهده جرم جزایی محسوب نمی شد به علاوه اینکه تریاک همچنان به طور قانونی در کشورهای شرقی کشت و مصرف می شد. در نتیجه تنها راه مبارزه با سوء استفاده از تریاک ایجاد “حق امتیاز انحصاری” یا مونوپلی به نظر می آمد.
در سال ۱۹۳۱ در سطح بین المللی تلاشهایی برای تغییر قوانین و ممنوع ساختن تولید قانونی و استفاده تریاک تنها برای مصارف دارویی صورت گرفت. معاهداتی دیگر به این منظور بسته شد از آن جمله می توان از معاهده ژنو (۱۳ جولای ۱۹۳۱)، معاهده بانکوک (۲۷ نوامبر ۱۹۳۱) و معاهده ژنو (۲۶ جولای ۱۹۳۶) و چندین معاهده دیگر با پیچیدگیهای خاص خود نام برد.
آخرین معاهده مشخصا” برای سرکوبی معاملات غیرقانوی مواد مخدر از هم پیمانان این معاهده درخواست کرد تا با جنایی معرفی کردن این عمل مجازات سخت تری تائین کنند. با کمال تعجب آمریکایی ها با این معاهده مخالفت کرده و از امضای آن خودداری کردند!
پس از جنگ جهانی دوم سازمان ملل متحد این قضیه را به دست گرفت. بخش اقتصادی و شورای اجتماعی سازمان ملل متحد موفق شد تا کمیسیون مواد مخدر سازمان ملل را دایر کند. این کمیسیون از اعضای ۴۰ کشور تشکیل شده و تهیه و نوشتار خط مشی و سیاست جهانی مواد مخدر را شروع کرد.
نتیجه فعالیت های این کمیسیون منجر به اخذ معاهده ای جدید (نیویورک ۳۰ مارس ۱۹۶۱) شد که جایگزینی برای تمامی معاهدات پیشین گردید و همواره مورد استفاده است!
بر مبنای این معاهده تمامی هم پیمانان می بایست جهت محدود ساختن دادوستد مواد مخدر، تولیدات و مالکیت مواد مخدر تنها جهت مصارف علمی و دارویی ، اقدامات قانونی و اجرایی لازم را ارزیابی کنند. تمامی فعالیت های دیگری که در جهت استفاده مواد غیر از مصارف علمی و دارویی صورت می گرفت جرم محسوب شده و درخور مجازات است.
این معاهده مواد مخدر را به چهار بخش دسته بندی کرده که شرایط نظارت بر هر کدام از این مواد مختلف است. سازمان ملل می تواند با مشورت و توصیه سازمان جهانی بهداشت هر نوع مواد جدید دیگری راکه باعث تهدید و خطر جدی بر سلامت عموم بوده و منبع درآمدی برای قاچاقچیان شود را به این لیست اضافه کند. تا آنجایی که این مواد ممنوعه اعلام نشود ، تولید، داد و ستد و استفاده از آنها می تواند قانونی تلقی شود!
در این معاهده با در نظر گرفتن میزان سوءاستفاده از هر ماده، اسامی آن می تواند از یک دسته یندی به دسته بندی دیگر منتقل شود و قوانین بین المللی نیز می بایست با این تغییرات تغییر یابد.
جالب توجه اینجاست زمانی که تمامی این معاهدات بسته شد، استفاده از تریاک یک معضل اجتماعی نبوده و برعکس تمامی قوانین اجتماعی دیگر، وعظ قانون مبارزه با استفاده از تریاک در اثر عکس العمل به یک مشکل اجتماعی نبود بلکه در اثر تحمیل کشورهای بیگانه به عنوان مثال آمریکا صورت گرفت. آمریکائیها تنها به خاطر عقاید غیرعادی و ستمگرانه خود با برچسب زدن به افراد و تنها به خاطر منافع شخصی خود با قوانین به اشکال مختلف بازی کردند و می کنند.
متأسفانه هیچ معاهده ای قادر به کنترل ، مصرف و کشت خشخاش در دنیا نشد. دولت ها در عین حال که به این معاهدات می پیوندند از طرف دیگر تنها به خاطر مسائل اقتصادی از داد و ستد های غیرقانونی چشم پوشی می کنند و قربانیان تنها مردم بیگناهی هستند که در اثر عدم آگاهی و شرایط نامساعد اجتماعی به چنگال این هیولای در لباس دوست اسیر می شوند و در پایان روز با برچسب “جنایتکار” به دید “انگل های” جامعه از اجتماع طرد می شوند!
